Η νόσος του Parkinson περιγράφηκε για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1817 από τον Dr. James Parkinson.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια συχνή προοδευτική εκφυλιστική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία προσβάλλει περίπου το 1% των ενήλικων ηλικίας >60 ετών.

Η αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη. Πιθανολογείται ότι η νόσος είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης εξωγενών (ιοί, τοξίνες) και ενδογενών (κληρονομικότητα) παραγόντων οι οποίοι οδηγούν σε απώλεια των ντοπαμινεργικών νευρώνων στη μέλαινα ουσία με αποτέλεσμα την μείωση της απελευθερούμενης ντοπαμίνης στον εγκέφαλο και αναστολή της κινητικότητας.   

Η κλινική εικόνα της νόσου του Πάρκινσον χαρακτηρίζεται κυρίως από κινητικά συμπτώματα. Εμφανίζεται αρχικά από ήπια συμπτώματα και δεν είναι εύκολο να προσδιορισθεί το ακριβές χρονικό σημείο έναρξης.

Η διάγνωση Νόσος του Πάρκινσον εξ υπακούει την παρουσία τουλάχιστον 2 από τα πιο κάτω συμπτώματα:

• Τρόμος ηρεμίας
• Βραδυκινησία
• Δυσκαμψία

Η αστάθεια είναι επίσης κύριο εύρημα στη νόσο, εμφανίζεται όμως σε προχωρημένα στάδια.

Τα άτομα με Νόσο του Πάρκινσον μπορεί να εμφανισθούν επίσης διαταραχές από το αυτόνομο νευρικό σύστημα όπως ορθοστατική υπόταση , συχνουρία, δυσκοιλιότητα κ.α.

Επίσης μπορεί να παρουσιασθούν διαταραχές από την ψυχική σφαίρα όπως επιβράδυνση της σκέψης και της προσοχής, διαταραχή του ύπνου, κατάθλιψη, απώλεια μνήμης κ.α.

Τα συμπτώματα της Νόσου Parkinson ποικίλουν από άτομο σε άτομο και συνήθως εμφανίζονται προοδευτικά.

Η διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον στηρίζεται στην κλινική εικόνα και η αντιμετώπιση είναι συνήθως φαρμακευτική.