1. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΤΟΞΙΚΩΣΗΣ Ή ΣΤΕΡΗΣΗΣ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΙ ΟΥΣΙΩΝ;

Ναι, μπορεί να γίνει αντιμετώπιση της  οξείας τοξίκωσης (σοβαρή αλκοολική μέθη, ή κατάχρηση ουσιών) ή σοβαρή στέρηση αλκοόλ ή άλλων ψυχοδραστικών ουσιών  και την αντιμετώπιση σοβαρών στερητικών συνδρόμων με αρχόμενο ή/και σε εξέλιξη τρομώδες παραλήρημα (delirium tremens). 

Οι ασθενείς αυτοί χρήζουν εντατικής παθολογικής υποστήριξης ( σε συνεργασία και με άλλες ιατρικές ειδικότητες) για αντιμετώπιση των επακόλουθων της στέρησης.

2. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΥ Ή ΑΛΛΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ;

Οι επιπλοκές από την χρόνια κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων ψυχοτρόπων ουσιών όπως:

- Κίρρωση ήπατος με ή χωρίς ασκίτη ή/και ίκτερο
- Ηπατίτιδα
- Καρκίνος του ήπατος
- Παγκρεατίτιδα οξεία ή χρόνια
- Περιφερική πολυνευροπάθεια
- Οπτική νευρίτιδα
- Άνοια λόγω αλκοολισμού
- Αλκοολική ψύχωση, σύνδρομο Wernicke-Korsakof

- Κατάθλιψη, άγχος,ψύχωση 

Και πολλά άλλα....

 Μπορούν να αντιμετωπισθούν σε συνεργασία με πολλές άλλες ιατρικές ειδικότητες, με φυσιοθεραπεία, ψυχοθεραπεία και  άλλες μεθόδους. 

ΣΥΝΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ

 Η πιο πάνω κατάσταση ονομάζεται συν-νοσηρότητα, δηλαδή ύπαρξη δύο ή περισσότερων ασθενειών την ίδια στιγμή.

Η αντιμετώπιση του γίνεται ταυτόχρονα, με κύριο γνώμονα πρώτα την ζωή του ασθενούς και μετά τις οποιεσδήποτε  άλλες επιπλοκές.

3. Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ;

Όχι.

Η τοξίκωση (μέθη) και η στέρηση από το αλκοόλ είναι άμεσα επικίνδυνες για τη ζωή του ασθενούς, όχι ο εθισμός. Αυτά χρήζουν επείγουσας παρέμβασης.

Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι μακροπρόθεσμα επικίνδυνος για τη ζωή του ασθενούς μέσω των χρόνιων επιπλοκών που αναπτύσσονται αργά, σε βάθος χρόνου. 

Επείγουσες όμως για άμεση αντιμετώπιση, θεωρούνται επίσης οι επιπλοκές που μπορεί να επιφέρει άμεσα στην υγεία του ατόμου η μακροχρόνια κατάχρηση του αλκοόλ.( Καρδιομυοπάθεια, εμφράγματα, επιληπτικές κρίσεις, γαστρορραγίες και άλλα).

Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα ψυχική διαταραχή.

Ο Εθισμός  αυτός δεν χρήζει επείγουσας νοσηλείας σε κλινική αποτοξίνωσης, γι’αυτό και οι εισδοχές γίνονται προγραμματισμένα αφού ο ασθενής εκτιμηθεί πρώτα στο εξωτερικό ιατρείο για συνυπάρχουσα ψυχιατρική συννοσυρότητα και προηγηθεί κινητοποίηση (δημιουργία του κινήτρου για θεραπεία).

 Αν κριθεί ότι το κίνητρο του δεν είναι επαρκές ή  γίνεται εισδοχή μόνο αφού αποτύχουν όλες οι προσπάθειες θεραπείας σε εξωτερική βάση, δηλαδή χορήγηση φαρμάκων και προσπάθεια αποχής από την κατάχρηση αλκοόλ στο σπίτι και γίνεται πρόταση για συμμετοχή σε ατομικό πρόγραμμα απεξάρτησης.

Με λίγα  λόγια η ανάγκη επείγουσας νοσηλείας γίνεται σε ειδικές περιπτώσεις, όταν δηλαδή τα επακόλουθα του αλκοόλ βάζουν την ζωή του εθισμένου σε κίνδυνο και για την αποτελεσματική θεραπεία τους χρειάζεται πρώτα να απομακρυνθεί το αλκοόλ από την ζωή του ατόμου.

4. ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ;

Όταν ο ασθενής βρίσκεται σε τοξίκωση (μέθη) ή σε σοβαρό στερητικό σύνδρομο με αρχόμενο τρομώδες παραλήρημα το περιστατικό αντιμετωπίζεται με ενδοφλέβια ενυδάτωση και ρύθμιση ηλεκτρολυτών, με χορήγηση φαρμάκων για έλεγχο της στέρησης, του ύπνου και προϋποθέτει συνεχή έλεγχο του καρδιακού και αναπνευστικού συστήματος, ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και αντιμετώπισης οποιονδήποτε παθολογικών προβλημάτων.

5.  ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΝΗΣΥΧΟΣ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ;

Συνήθως τα άτομα που απευθύνονται το αιτούνται οι ίδιοι και αυτό είναι ένα από τα βασικά κριτήρια της εθελούσιας εισδοχής. 

Αν κατά την διάρκεια της θεραπείας ο ασθενής καταστεί  υπερβολικά ανήσυχος, λαμβάνονται θεραπευτικά μέτρα και ζητείται επίσης από τους συγγενείς βοήθεια επίβλεψης ή ανατίθεται σε επιπρόσθετο νοσηλευτικό  προσωπικό να προσφέρει  προσωπική φροντίδα. 

Όταν ο ασθενής είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του (ψυχωσικός ή αυτοκτονικός) ή για τους άλλους (πχ επικίνδυνη οδήγηση, βίαιη συμπεριφορά), η νοσηλεία γίνεται σε ψυχιατρική κλινική επειγόντων περιστατικών συνήθως με Δικαστικό Διάταγμα προσωρινής ασφαλούς υποχρεωτικής νοσηλείας σε κρατικό ίδρυμα.

6. ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ;

Ναι. 

Υπάρχουν φάρμακα που καλύπτουν τις διάφορες πλευρές του προβλήματος. Όταν η θεραπεία συνδυάζεται και με ψυχολογική στήριξη και άλλες κοινωνικές παρεμβάσεις, τότε επιτυγχάνονται πιο καλά αποτελέσματα.    

Η ουσία ναλτρεξόνη, με την καθημερινή της χορήγηση υπό μοπρφή χαπιού, βοηθά στην αποφυγή της χρήσης σε μακροχρόνια βάση.

Επίσης μέρος της θεραπείας του εθισμού από αλκοόλ είναι η θεραπεία της συννοσυρότητας.

7. ΜΠΟΡΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΕΘΙΣΜΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ;
Όχι. 

Η εθελοντική συμμετοχή στο θεραπευτικό πρόγραμμα σημαίνει πως το άτομο που την ζητά κατανόησε πως έχει πρόβλημα, αποδέχτηκε το πρόβλημα του και συνειδητά ζητά βοήθεια για να το λύσει.

Δηλαδή το θεραπευτικό πρόγραμμα και τα άτομα που το εφαρμόζουν είναι σύμμαχοι του εξαρτημένου ατόμου στην  απόφαση και στην προσπάθεια του να απελευθερωθεί από την εξάρτηση του. 

Είναι γιαυτό που καμιά θεραπεία χωρίς την θέληση του ατόμου δεν μπορεί να πετύχει.

Ακόμη και αν το άτομο βρίσκεται υποχρεωτικά( χωρίς την θέληση του) στην φυλακή, η συμμετοχή του σε πρόγραμμα απεξάρτησης εκεί είναι εθελοντική. 

Μόνο αν υπάρχει άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας (έμφραγμα, μυοκαρδίου, εγκεφαλικό, πνευμονία, κατάγματα κλπ) και απαιτείται η υποχρεωτικά σωτήρια για την ζωή παραμονή του ασθενούς στο Νοσοκομείο, μόνο τότε γίνεται αποτοξίνωση και χωρίς την ουσιαστική θέληση του ασθενούς. 

Με την  αποθεραπεία του όμως, από την βασική του ασθένεια τότε ο ίδιος αποφασίζει για την απεξάρτηση του και τον τρόπο που θα παραμείνει μακριά από το αλκοόλ.