Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει το Σύνδρομο Άσπεργκερ ως μία από τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού (ASD) ή διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (ΔΑΔ).

Η ακριβής αιτία της διαταραχής είναι άγνωστη. Πιθανολογείται ότι το σύνδρομο έχει γενετική βάση χωρίς να υπάρχει καμία γνωστή γενετική αιτία ή σαφή κοινή παθολογία.

Το σύνδρομο Asperger μπορεί να επηρεάσει άτομα από κάθε ιθαγένεια, γεωγραφική περιοχή, κοινωνική τάξη και οικονομική κατάσταση. Έρευνες δείχνουν πως οι άντρες είναι πιο επιρρεπείς στη διαταραχή απ’ ότι οι γυναίκες. 

Τα άτομα που πάσχουν από το Σύνδρομο Άσπεργκερ έχουν περιορισμό στις κοινωνικές δεξιοτήτες, έλλειψη στην  επικοινωνία και έχουν συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς.

Οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος συνήθως διαγνώζονται από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ατόμου. Η έγκαιρη διάγνωση συνήθως γίνεται μέχρι 2 ετών, ωστόσο αρκετές φορές διαταραχές του αυτιστικού φάσματος όπως το Σύνδρομο Άσπεργκερ εντοπίζονται αρκετά χρόνια αργότερα.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών (NINDS), το κοινωνικό και επικοινωνιακό έλλειμμα και οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τα εμμονικά ενδιαφέροντα διαφέρουν από άτομο σε άτομο, καθώς ορισμένα άτομα χρήζουν καθημερινής βοήθειας για την εκτέλεση πολλών εργασιών.

Το Σύνδρομο Άσπεργκερ θεωρείται μία από τις πιο ήπιες μορφές διαταραχής του αυτιστικού φάσματος.

Συνήθεις ενδείξεις και συμπτώματα

• Ομιλία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ρυθμού, παράξενη τονικότητα ή μονοτονία
• Αδυναμία προσαρμογής της έντασης της φωνής ανάλογα με τις συνθήκες
• Τάση απομόνωσης λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή της έλλειψης ενδιαφέροντος
• Εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα και ακατάπαυστη ομιλία περί αυτού, παρουσιάζοντας δεδομένα και στατιστικά, χωρίς αρχή, μέση και συμπέρασμα
• Ελλιπής ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων, κακός κινητικός συντονισμός, αδέξιες κινήσεις

Τα βαθύτερα αίτια του Συνδρόμου Άσπεργκερ παραμένουν άγνωστα.

Διάγνωση

Η διάγνωση καθίσταται αρκετά δύσκολη επειδή τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Επίσημη διάγνωση μπορεί να γίνει από ψυχιάτρους ή κλινικούς ψυχολόγους.

Η διάγνωση εξασφαλίζει πρόσβαση σε υποστηρικτικές υπηρεσίες που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή ενός ατόμου με σύνδρομο Asperger.

Υπάρχει θεραπεία;

Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία ή συγκεκριμένος ιατρικός τρόπος αντιμετώπισης του συνδρόμου Άσπεργκερ.

Οι παρεμβάσεις στοχεύουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργίας του οργανισμού. Υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις και παρεμβάσεις οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη ποιότητα ζωής ενός ατόμου με Άσπεργκερ. Σε αυτές περιλαμβάνονται παρεμβάσεις κοινωνικής αλληλεπίδρασης, συμπεριφορική θεραπεία και ακόμα και αλλαγές στη διατροφή.

Άννα Παπέττα, Ψυχολόγος B.A.,

Εκπαιδευόμενη στην Κλινική Βερεσίε