Στις καθημερινές μας επαφές με άλλους ανθρώπους πολλές φορές αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση σε θέματα που συζητούμε μαζί τους, ή να πάρουμε απόφαση σε κάτι που μας προτείνεται.

Κάποτε συμφωνούμε με αυτό που μιλούμε και κάποτε όχι. Κάποτε καλούμαστε να εκφράσουμε την γνώμη μας και κάποτε όχι.

Όπως όλοι γνωρίζουμε είναι πιο εύκολο να συμφωνούμε, παρά να διαφωνούμε.

Η δυσκολία έκφρασης της διαφωνίας μας πολλές φορές μας κάνει να μην νοιώθουμε καλά, γιατί σε ένα κρίσιμο σημείο προτιμήσαμε την σιωπή και σαν να μην νοιώθουμε καλά με τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και με άλλους, οι οποίοι πιθανόν να περίμεναν να ανοίξουμε το στόμα μας και να πούμε την άρνηση μας ή η διαφωνία μας σε κάτι που έπρεπε να έχουμε γνώμη.

Το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό και χρήζει περίσκεψης και με ήπιο και λογικό τρόπο να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να εκφράζει τα συναισθήματα του και να βρίσκει την δύναμη να παίρνει θέση πάνω σε καίρια θέματα, που καθορίζουν και την κοινωνική μας συμπεριφορά, αλλά κυρίως την υπόσταση μας.

Βασικό σημείο είναι να ελέγχουμε τα συναισθήματα του θυμού που μας διακατέχουν, τα οποία μπορεί να μας ωθήσουν να πούμε πράγματα που να μην τα θέλαμε και μετά να λυπόμαστε για αυτό.

Βασικό στοιχείο είναι να ακούμε πολύ προσεκτικά τις απόψεις που έχουν εκφραστεί και αν κάτι δεν το αντιληφθήκαμε σωστά να ζητούμε μια και δύο φορές επεξήγηση, έτσι να έχουμε πλήρη και καλή πληροφόρηση για το θέμα που καλούμαστε να εκφέρουμε γνώμη.

Είναι περιττό να τονίσουμε πως πρέπει να είμαστε ήρεμοι και να αποφεύγουμε χειρονομίες, που μάλλον δείχνουν την αδυναμία μας ή κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούν σαν απειλές ή τάση επιθετικότητας, που δεν θα θέλαμε να ληφθεί ως τέτοια.

Άρα πριν αποφασίσουμε να πούμε γνώμη, η οποία θα διαφωνεί με απόψεις άλλων πρέπει να είμαστε νηφάλιοι και τα επιχειρήματα μας να βασίζονται στην λογική και στην κρίση μας.

Ένα βασικό σημείο που πρέπει να προσέξουμε εκφράζοντας την διαφωνία μας σε κάτι είναι αυτή να εκφράζει μια δική μας θέση αρχής και να μην προσωποποιείται.

Αφού δεν θα είναι προσωπικό κανένας δεν θα νοιώσει την ανάγκη της αμυντικής υποστήριξης και η διαφωνία μας αν μη τι άλλο θα συζητηθεί, δεν θα απορριφθεί από κανένα, γιατί δεν θα θίγει κανένα.

Επίσης στις απόψεις μας πρέπει να εστιάζουμε σε θέματα που έχουν ειπωθεί στην συζήτηση μας και δεν προέρχονται ούτε από το « διάβασμα του μυαλού» κάποιου άλλου ή των συμπερασμάτων που μπορούμε να βγάλουμε ακούγοντας τις απόψεις της άλλης πλευράς.

Επίσης με κανένα τρόπο, λέγοντας την άποψη μας- και διαφορετική από τους άλλους- δεν εκφράζουμε και δεν δηλώνουμε καμία τοποθέτηση μας πάνω σε θέματα πεποιθήσεων ή ιδεών άλλων ανθρώπων.

Επίσης αποφεύγουμε τους χαρακτηρισμούς που θίγουν άλλους ανθρώπους ή τα πιστεύω τους...

Θέλει επίσης προσοχή ο τρόπος που βάζουμε τις θέσεις ή τις προτάσεις μας στην συζήτηση που έχουμε και προσπαθούμε να μην φύγει από το στόμα μας λέξη που να καταδικάζει ή να κατηγορεί άτομα ή καταστάσεις.

Χρησιμοποιώντας πάντοτε την λέξη «νοιώθω» μπορούμε να εκφράσουμε άφοβα αυτό που θέλουμε.

Τέλος ο σεβασμός στην προσωπικότητα των ατόμων με τα οποία συζητούμε, είτε αυτά ανήκουν στην οικογένεια μας, σε φιλική μας παρέα με συναδέλφους ή ακόμη και με άτομα που είμαστε σε αντίθετες σε πεποιθήσεις ομάδες θα πρέπει να παραμένει βασικός στόχος.

Μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις, μπορεί να έχουμε και την δύναμη να τις εκφράσουμε αλλά ο σεβασμός και η εκτίμηση θα πρέπει να διατηρούν το καλό επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων.

Και αυτό γιατί η προσπάθεια μας δεν είναι να κατατροπώσουμε κανένα, αλλά για να πείσουμε για το ορθό των δικών μας θέσεων και αν υπάρχει ο αλληλοσεβασμός μπορούμε μέσα από την πειθώ να έχουμε και θετικά αποτελέσματα.