Η πανδημία του κορονοϊού και η έντονη ψυχική πίεση που δέχεται ο άνθρωπος, καθώς και η μοναχικότητα που επιβάλλεται λόγω των περιοριστικών μέτρων δυστυχώς δεν μας αφήνουν περιθώριο για σταδιακή προσαρμογή στις νέες  άκρως  αναγκαίες και δύσκολες περιστάσεις που περνούμε.

Το βάρος των πληροφοριών και ο αποκαρδιωτικός τους χαρακτήρας καθώς και η απουσία προσωπικών επαφών, λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης και του κάτοικόν περιορισμού, δεν αφήνουν περιθώρια για προσωπική ανταλλαγή των αρνητικών συναισθημάτων και την απελευθέρωση τους και φέρνουν φόβο και πολύ συχνά πανικό.

Είναι πολύ φυσικό στο μυαλό του καθενός, ανάλογα με τα πιστεύω του για την ζωή, την πίστη στον θεό, τις γνώσεις του για βασικά θέματα των νόμων της φύσης, για το πεπρωμένο του και πολλά άλλα να δημιουργούνται αρνητικές σκέψεις, οι οποίες κάποτε φτάνουν στο όριο του παράλογου.

Δυστυχώς όμως αυτά είναι μέρος του ψυχισμού του καθενός, τα οποία πρέπει με αρκετή ψυχραιμία να τα αναλύσουμε, να βρούμε λογικά επιχειρήματα και να τα περάσουμε από την λογική και την κρίση.

Με τον τρόπο αυτό θα μπορούμε να απελευθερωθούμε από τους περιττούς φόβους, από αυτό-ένοχές, παρανοϊκά συμπεράσματα και να έχουμε ψυχική γαλήνη.

Στην αντίθετη περίπτωση θα βγαίνουμε από μια φουρτούνα και θα μπαίνουμε σε άλλη ώσπου να καραβοτσακιστούμε αβοήθητοι στο πέλαγος του άγχους και του πανικού που εμείς φτιάξαμε και συντηρήσαμε μέχρι την μεγάλη μας νευρική κρίση.

Ο φόβος της ανημποριάς

Μια από τις ακραίες σκέψεις απογοήτευσης, που μαζεύονται και μας κυριεύουν έχει σχέση με τον φόβο της ανημποριάς.

Αυτό είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα των όσων ακούγονται κάθε μέρα και αφορούν το κοινωνικό σύνολο.

Ο τρόπος αντιμετώπισης του φόβου αυτού είναι η εκλογίκευση της κατάστασης που αφορά εμάς και τον οικογενειακό μας κύκλο.

Ας σκεφτούμε ψύχραιμα λοιπόν.

Μήπως έχουμε κάποιο από τα μέλη της οικογένειας μας με τα οποία επικοινωνούμε που να είναι θετικός στο τεστ ύπαρξης κορονοϊου;

Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε το 90% των φόβων μας είναι ψυχική απάτη.

Μένει μόνο να πάρουμε και τα ανάλογα μέτρα πρόληψης, να μένουμε στο σπίτι, να φροντίσουμε για τις άμεσες μας ανάγκες και να εξυπηρετουμαστε με τρόπο που να μην βάζουμε τον εαυτό μας σε κανένα ρίσκο.

Ο φόβος του θανάτου

Άμεσα συνδεδεμένος με την ανημποριά είναι και ο φόβος του «σίγουρου θανάτου». Το συμπέρασμα δηλαδή που καταλήγει κάποιος πως « έτσι που πάνε τα πράγματα είναι σίγουρο πως θα πεθάνω»...

Ο φόβος αυτός προέρχεται κυρίως από τον καταιγισμό των ειδήσεων για τους θανάτους ανά την υφήλιο και περισσότερο αυτούς που ανακοινώνουν για τον τόπο μας.

Μέσα από την εκλογίκευση θα δούμε ότι ο αριθμός των θανάτων είναι σχετικά χαμηλός σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.

Ο στόχος είναι να αλλάξουμε τον τρόπο του συλλογισμού μας και να απελευθερώσουμε τον εγκέφαλο μας από περιττές αρνητικές σκέψεις που μόνο την αποδιοργάνωση της προσωπικότητας μας μπορεί να φέρει.

Οτιδήποτε μας μειώνει τις αμυντικές μας δυνάμεις το διώχνουμε από το μυαλό μας.

Αν αυτές τις ιδέες που υποβάλλουμε εμείς στον εαυτό μας ερχόταν κάποιος άλλος και προσπαθούσε να μας τις βάλει στο μυαλό μας, θα τον θεωρούσαμε εχθρό και θα τον διώχναμε αμέσως.

Η διαφορά όμως τώρα είναι πως εμείς είμαστε ο εχθρός του εαυτού μας και κανένας άλλος…