Η Ναρκισσιστική Διαταραχή προσωπικότητας ανήκει στις διαταραχές προσωπικότητας. Βασικό στοιχείο της διαταραχής είναι η έντονη αίσθηση της σπουδαιότητας και του μεγαλείου που θεωρεί το άτομο ότι διακατέχεται και η ανάγκη του να είναι αντικείμενο θαυμασμού από τους γύρω του.
Θεωρεί τον εαυτό
του μοναδικό και για αυτό τον λόγο επιζητά να έχει σχέσεις με άτομα τα οποία είναι αναγνωρισμένα. Επιπλέον, εμφανίζει μια δυσκολία να αποδεχτεί τις
επιθυμίες των άλλων. Στην περίπτωση που κάποιος του πει όχι γίνεται ανταγωνιστικός και δεν μπορεί να δεχτεί το γεγονός αυτό, το οποίο με την σειρά του, του προκαλεί μεγάλο θυμό. Δίνει πάντα προτεραιότητα μόνο στις δικές του ανάγκες και εμφανίζει μια επιμονή στο οι άλλοι να κάνουν το δικό του χωρίς να νοιάζεται για τους κοινωνικούς κανόνες. Ο
παρορμητισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει το οποίο τον δυσκολεύει να εκπληρώσει τους στόχους του και έτσι απογοητεύεται και εγκαταλείπει την προσπάθεια. Πολλές φορές, μπορεί να καταφύγει σε συμπεριφορές που του προκαλούν προβλήματα όπως είναι να τρώει υπερβολικά και να χρησιμοποιεί υπερβολικές δόσεις αλκοολ, ώστε να αντιμετωπίσει το αίσθημα της θλίψης και της ματαίωσης. Αισθάνεται ζήλια για τα επιτευγματα των άλλων και συχνά έχει φαντασιώσεις που σχετίζονται με εξυπνάδα ή ομορφία. Οι γύρω τους έρχονται συχνά αντιμέτωποι με την συναισθηματική ψυχρότητα που τους δείχνει, με αποτέλεσμα αυτό να δυσκολεύει τις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Η ναρκιστιστική διαταραχή οφείλεται στο ενδεχόμενο ότι οι γονείς του ατόμου ίσως να μην
μπόρεσαν να ασκήσουν αρκετό έλεγχο και πειθαρχία και να του πρόσφεραν ανα πάσα στιγμη αυτό που επιθυμούσε. Και επομένως, αφού το άτομο δεν αντιμετώπισε οποιαδήποτε συνέπεια για την αρνητική συμπεριφορά του, δεν έμαθε να προσαρμόζεται και να ελέγχει την απαιτητιτικότητα του και τις παρορμήσεις του στην μετέπειτα ζωη.
Σε άλλες περιπτώσεις το άτομο λόγω της έλλειψης της αγάπης κα της φροντίδας στην παιδική ηλικία ανέπτυξε την διαταραχή αυτή.
Τέλος, η υπερπροστασία από τους γονείς μπορεί να βοήθησε στην εμφάνιση της διαταραχής, αφού δεν επέτρεπαν στο παιδί να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη και πρωτοβουλία. Έτσι θέλοντας το παιδί να αντισταθμίσει το γεγονός αυτό προσπαθεί να διακριθεί σε διάφορους τομείς ή καταφεύγει στην δημιουργία φανταστικών ιστοριών μεγαλείου και σπουδαιότητας.
Έτσι σαν συνέπεια των πιο πάνω εμπειριών το άτομο θεωρεί τον εαυτό σαν κάτι διαφορετικό και με ένα «ιδιαίτερο» τρόπο είναι σπουδαίος και για αυτό τον λόγο αντιμετωπίζει τους άλλους σαν υποδεέστερους. Μέσα από την συμπεριφορά του αυτή, το άτομο προσπαθεί να κρύψει το φόβο ότι είναι ανεπαρκής και ευάλωτος. Ο τρόπος που σκέφτεται για τον εαυτό του το κάνει να αισθάνεται ότι απειλείται και διακατέχεται από θυμό όταν οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του και νιώθει κατάθλιψη όταν οι στρατηγικές που χρησιμοποιεί για να αποδείξει το μεγαλείο του δεν πετύχει.
Εξαιτίας της συμπεριφοράς αυτής οι άνθρωποι του περιβάλλοντος συχνά έρχονται αντιμετωποι με το πώς πρέπει να διαχειριστούν την κατάσταση.
Πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσει η δυσλειτουργική συμπεριφορά είναι να αναγνωρίσει
τον λόγο που ο πάσχοντας συμπεριφέρεται
με αυτό τον τρόπο. Επίσης, η θέσπιση
ορίων στην δυσλειτουργική συμπεριφορά βοηθά ώστε ο πάσχοντας να αισθανθεί ασφάλεια και σιγουριά. Αυτό γίνεται όταν το άτομο του περιβάλλοντος διεκδίκησει τα δικαιωμάτα του και κάνει γνωστό ποιες είναι οι συνέπειες της δυσλειτουργικής συμπεριφοράς για τον πάσχοντα.
Αν ο περίγυρος
καταλάβει ότι τα στοιχεία της διαταραχής είναι τόσο έντονα ώστε επηρεάζουν σε
μεγάλο βαθμό την λειτουργικότητα του πάσχοντα ή την διάθεση του καλό θα ήταν να
τον παροτρύνει να απευθυνθεί σε ένα
ειδικό ψυχικής υγείας.