Η μόλυνση του κορονοϊού , που βιώνει ολόκληρη η ανθρωπότητα, δημιουργεί μια άλλη  αθόρυβη μεν , αλλά μεγάλη κρίση στην δημόσια υγεία κι έχει άμεση σχέση με τις ψυχοκοινωνικές διαταραχές. 

Στην περίπτωση του κορονοϊού υπάρχουν κάποια στοιχεία που αυξάνουν υπερβολικά την ένταση και τον φόβο. 

Πρώτο - η απειλή είναι άγνωστη. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει από που μπορεί να του έλθει η μόλυνση. Ακόμη και αυτό το συνεχές πλύσιμο των χεριών, ενάντια σε ένα άγνωστο εχθρό δεν καθησυχάζει το άτομο, αλλά σε κάθε στιγμή του υπενθυμίζει πως κινδυνεύει και μένει μόνο η τύχη να τον σώσει... 

Δεύτερο - Πέρασαν περισσότερο από τέσσερεις μήνες από τότε που αρχίσαμε να μιλούμε για την ασθένεια  αυτή και κανένας ακόμη δεν ανακάλυψε ούτε εμβόλιο, αλλά και ούτε αποτελεσματική θεραπεία. Αυτό οδηγεί αναμφίβολα σε άλλου είδους απαισιόδοξα συναισθήματα ανασφάλειας  και φόβου. 

Τρίτο - Η αδυναμία της  φαρμακολογίας και της Ιατρικής να θεραπεύσει αφήνει την ελπίδα  μόνο τον παράγοντα οργάνωση της Δημόσιας Υγείας και στον άνθρωπο. Οι δυσκολίες της οργάνωσης που τις βιώνει ο καθένας, σιωπηλά του  φέρνει ακόμη περισσότερη αγωνία και αυξάνει την ένταση και το άγχος της αβεβαιότητας. 

Τέταρτο -   Η  παρατεταμένη  απαισιόδοξη ειδησεογραφία με τους τόσο μεγάλους αριθμούς των νεκρών, όχι στην  μακρινή Κίνα, αλλά στην κοντινή μας Ευρώπη μας δημιουργεί νέους και πιο πραγματικούς φόβους για την δική μας ζωή. 

Πέμπτο - Η στέρηση της ελευθερίας διακίνησης και η κοινωνική αποστασιοποίηση, που στερεί την άμεση κοινωνική και προσωπική επαφή με άτομα του περιβάλλοντος  που μας δίνουν κουράγιο και μας ενισχύουν τις αντοχές μας,  αφήνει μόνο του άτομο να ετοιμάσει την αμυντική του ψυχολογική θωράκιση. 

Ο καθένας μένει μόνος με τον εαυτό του, τις ιδιαιτερότητες της προσωπικότητας, τις προηγούμενες ψυχολογικές εμπειρίες του, τους φόβους, τις προκαταλήψεις, τα πιστεύω του, τον διαφορετικό τρόπο αντίληψης της νέας πραγματικότητας και του φόβου που επισκιάζει όλες  τις πλευρές της άκρως προσωπικής του ζωής. 

Έκτο -  Τα απαγορευτικά μέτρα, εκτός  του ότι υπογραμμίζουν με ποινές την στέρηση της ελευθερίας, έφεραν και επιπρόσθετο άγχος , τόσο στην κατανόηση τους από το κοινό, όσο και στην πιστή εφαρμογή τους. 

Έβδομο -Η έγνοια που έχει ο καθένας για δικά του αγαπημένα άτομα, οι σκέψεις που κάνει και σχετίζονται με την επικινδυνότητα της πιθανής μόλυνσης και ο φόβος  διάδοσης της εντείνουν την εσωτερική ανησυχία. 

Λόγω του ότι  ο ξεχωριστός άνθρωπος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να βοηθήσει ούτε τον εαυτό του , ούτε τους άλλους τον κάνει να νοιώθει αδύναμος απέναντι σε μια ευθύνη που φορτώθηκε από μόνος τους με τις σκέψεις του και τον κάνουν να νοιώθει ανήμπορο. 

Και όπως αυτός ο ιός έτσι και το άγχος  είναι μεταδοτικό. 

Μόνο που αυτό μεταδίδεται ανεξάρτητα αν οι άνθρωποι μένουν κλειστοί στα σπίτια τους και τηρούν την καραντίνα. Όσο περισσότερο στερούνται την ελευθερία των κινήσεων τόσο περισσότερο συμμαζεύεται το άγχος. 

Άλλοι παράγοντες που σίγουρα θα επιδεινώνουν συνέχεια την κατάσταση είναι η εμφάνιση δυσκολιών στην οικονομική συντήρηση της οικογένειας και αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας  και των άλλων προστριβών μέσα στο σπίτι ( γονείς αναμεταξύ του τους, γονείς και  παιδιά και παιδιά με παιδιά)  από την συνεχόμενη καραντίνα. 

Η κατανόηση των πιο πάνω κινδύνων μπορεί να βοηθήσει τον καθένα μας να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά την νέα κατάσταση. 

Η εφαρμογή του θεσμού του οικογενειακού συμβουλίου στις συνθήκες της καραντίνας , μπορεί να μεταφέρει σε άλλα επίπεδα την συναισθηματική επικοινωνία και μέσα από το χιούμορ και το γέλιο να βρεθούν αρκετά σημεία που ενώνουν την οικογένεια παρά την απομακρύνουν. 

Φτάνει η κοινωνική απομάκρυνση, που είναι απόλυτα αναγκαία και επιβάλλεται, δεν χρειάζεται όμως  να φτιάξουμε και ενδο-οικογενειακή απομάκρυνση.. 

Περισσότερη αγάπη και φιλία μειώνουν τη παρατεταμένη ένταση της  συναισθηματικής δυσφορίας και είναι ουσιαστική πρόληψη για την μη συσσώρευση άγχους.