Κάπου μέσα μας υπάρχει και αναπτύσσεται ένα συναισθηματικό ηφαίστειο. Αυτό είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης ανεκδήλωτων συναισθηματικών συγκρούσεων άγχους, έντασης, κακής διάθεσης, αδιεξόδων σε διάφορους τομείς της καθημερινής ζωής, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στο σπίτι, στην εργασία, στην κοινότητα στα οικονομικά καθώς η ύπαρξη αρνητικών σκέψεων και η αδυναμία αποφυγής τους.

Σε κάποια στιγμή, όπως και στα πραγματικά ηφαίστεια, κάτω από κάποιες ιδιόμορφες συνθἠκες γίνεται απρόσμενα μια έκρηξη.

Αυτή βγάζει στην επιφάνεια όλη την συσσωρευμένη ένταση σε σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα με διαφορετικό  τρόπο, διάρκεια και ένταση.

Αυτό προκαλεί φόβο και αγωνία και δεν είναι τυχαία  η ονομασία της κατάστασης αυτής ως «πανικού».

Η συμπτωματολογία με ταχυπαλμίες, σφίξιμο στον λαιμό, εφίδρωση, ανησυχία, τρέμουλο σε ολόκληρο το σώμα δημιουργεί  αβεβαιότητα και το άτομο νοιώθει πως απειλείται η ίδια του η ζωή-του δημιουργείται το αίσθημα λιποθυμίας, χάσιμο τη λογικής και του θανάτου.

 Όλα αυτά πολλαπλασιάζονται με το πέρασμα του χρόνου, διότι ο φόβος φέρνει φόβο και αυτός μεταδίδεται και στα άτομα του γύρω περιβάλλοντος. Αυτοί χωρίς να  θέλουν με την δική τους ανησυχία μεταφέρουν περισσότερο την ένταση και το άγχος μέχρι την στιγμή που οι Πρώτες Βοήθειες, που σίγουρα θα καταλήξει το πανικοβλημένο άτομο, μετά από τις πρώτες εξετάσεις αποφανθούν πως δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα-  θέμα καρδιοπάθειας, αρτηριακής πίεσης, εγκεφαλικού και οποιασδήποτε άλλης πάθησης  που πέρασε από το μυαλό του πανικοβλημένου ατόμου.

Φυσικά, όπως είναι αναμενόμενο η Διάγνωση των Πρώτων Βοηθειών  ως  «Κρίση Πανικού»  δεν ικανοποιεί το άτομο και ακολουθούν σειρά επισκέψεων σε άλλες ειδικότητες και μόνο όταν όλοι συμφωνήσουν πως πράγματι όλα αυτά είναι απλά «κρίση πανικού» , τότε το άτομο απευθύνεται στον Ψυχίατρο.

Οι τρόποι αντιμετώπισης είναι μέσα από  φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτική βοήθεια.

Η ψύχραιμη αντιμετώπιση της κατάστασης και η αναζήτηση θετικών στοιχείων από όλη αυτή την διαδικασία και η αποδοχή το φαινομένου ως η κορυφή ενός παγόβουνου, ή η έκρηξη ενός ηφαιστείου όπως είπαμε στην αρχή, δηλαδή να δούμε την κρίση του πανικού ως  μέρος μιας  πιο γενικής κρίσης του εαυτού μας, πιθανόν να θεωρηθεί και ευκαιρία για διόρθωση αρκετών θεμάτων που φαινομενικά δεν υπήρχαν και δεν μας απασχολούσαν και τώρα μας δίνεται η ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Άρα τι κάνουμε τώρα;

Νέος πανικός;

Όχι, κάθε εμπόδιο για καλό.