Στις δύσκολες μέρες  που περνά η ανθρωπότητα  και ο τόπος μας, το βάρος της πρόληψης και αποτροπής, αλλά και θεραπείας  της μόλυνσης  πέφτει σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες θέλουν επίσης  στήριξη, κατανόηση και βοήθεια.

Ας ξεκινήσουμε από τα άτομα που έμειναν στο καθήκον για να καλύψουν τις καθημερινές μας ανάγκες- τον περιπτερά, τον υπάλληλο του σούπερμαρκετ, του φούρνου και της φρουταρίας, τον πλασιέ του νερού, των λαχανικών και των τροφίμων, τον φαρμακοποιό, το προσωπικό των ιατρείων, κλινικών και νοσοκομείων, τους γιατρούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες και ακόμη πολλούς άλλους υπαλλήλους της τοπικής αυτοδιοίκησης , του κράτους και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που εκτίθενται στην μόλυνση.

Η διαφορά είναι πως με την καθημερινή τους επαφή με δεκάδες άλλα άτομα, θέτουν τον εαυτό τους σε πολύ μεγαλύτερο ρίσκο από όλους τους άλλους. 

Είναι για αυτό που σιγά – σιγά οι άνθρωποι αυτοί ανεβαίνουν στην συνείδηση μας, σαν οι αφανείς  ήρωες  στον  άνισο αγώνα που κάνουμε.

Είμαστε σε ένα στάδιο ανταλλαγής πίστης για τον άνθρωπο και τα αισθήματα της αγάπης , εκτίμησης και αλληλεγγύης. Σε τέτοιες στιγμές είναι αυτά που θα κρατήσουν το ηθικό μας ψηλά , να αντέξουμε τον φόβο για να περάσει το κακό.

Εκτός από την αναγκαία πρόληψη με την λήψη μέτρων προφύλαξης, πρέπει να δώσουμε σε όλα αυτά τα στελέχη  της κοινωνίας το μήνυμα της απεριόριστης μας εκτίμησης και σεβασμό  για το έργο που μας προσφέρουν.  

Αυτό είναι τα μόνο ηθικό στήριγμα που μπορεί η κοινωνία των πολιτών να τους προσφέρει.

Γιατί αν εμείς, η καταληκτική πλειοψηφία είμαστε στα σπίτια μας με κλειστές πόρτες και παράθυρα και όταν ακόμη τα παιδιά μας έρχονται δεν τους ανοίγουμε την πόρτα και μας αφήνουν τα τρόφιμα έξω ή στο ασανσέρ, όλοι αυτοί που αναφέραμε πιο πάνω με μόνο μια μάσκα, γάντια και ένα πλύσιμο χεριών είναι στην πρώτη γραμμή να συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον κίνδυνο που ο κάθε ένα πολίτης μπορεί να μεταφέρει, απλά γιατί αυτό ορίζει το καθήκον που εκτελούν. Να μας φροντίσουν, να μας βοηθήσουν , να μας συμπαρασταθούν.

Το κράτος πρέπει να εκτιμήσει αυτή την προσφορά και να βρει τρόπο ηθικά να τους ανταμείψει. Και τώρα είναι η στιγμή.

Το μόνο που μένει σε μας τους απλούς πολίτες  είναι εμείς να τους εκφράζουμε με όποιο τρόπο νομίζει ο καθένας, την απέραντη μας ευγνωμοσύνη, την αγάπη μας  και την εκτίμηση μας και να ευχηθούμε γρήγορα να περάσει και αυτή η δοκιμασία για το καλό όλου του κόσμου.