«Αρχίζει όταν ξαφνικά νιώθω να μην μπορώ να αναπνεύσω κανονικά. Έπειτα, αρχίζω να ζαλίζομαι, ιδρώνω και η καρδιά μου κτυπά δυνατά. Μερικές φορές αισθάνομαι ναυτία ή ότι θα πνιγώ. Τα δάκτυλα μου μουδιάζουν και αισθάνομαι μυρμήγκιασμα στα πόδια μου. Νιώθω παράξενα, σαν να μην είμαι πραγματικά εκεί, σαν να είμαι αποκομμένη από την πραγματικότητα. Αρχίζω να σκέφτομαι ότι θα χάσω τον έλεγχο ή θα πεθάνω. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι πάρα πολύ φοβισμένη. Παρόλο που η κρίση διαρκεί μόλις πέντε με δέκα λεπτά, μου φαίνεται ότι διαρκεί μια αιωνιότητα και ότι δεν θα την ξεπεράσω ποτέ» 

• Πόσες φορές βρεθήκατε σε αυτή την θέση ή σε παρόμοιες καταστάσεις;   

• Πόσες φορές αναρωτηθήκατε αν συμβαίνει κάτι με την υγεία σας;   
• Γιατί να μην έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου; 

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που μπορεί να νιώσουμε Άγχος. Είτε στη δουλειά, σε ένα διαγώνισμα ή σε μια ομιλία μπροστά στο κοινό. Το ήπιο άγχος είναι τόσο συνηθισμένο ώστε θεωρείται φυσιολογικό και δεν αποτελεί πηγή ανησυχίας. 

Όλοι σχεδόν αισθανθήκαμε άγχος κάποια στιγμή στη ζωή μας.  Στην πραγματικότητα είναι απαραίτητο ώστε να αποδώσουμε καλά σε καταστάσεις οι οποίες απαιτούν αποτελεσματικότητα, συγκέντρωση. 

Άνθρωποι με έντονο άγχος πάσχουν συχνά από κάποια αγχώδη διαταραχή. Τα επεισόδια ξαφνικού και έντονου άγχους ονομάζονται κρίσεις πανικού.
    

Οι κρίσεις πανικού είναι μια ξαφνική αντίδραση του οργανισμού η οποία εκδηλώνεται με σωματικά συμπτώματα όπως δύσπνοια, τρέμουλο, πόνος στο στήθος, μούδιασμα στα χέρια και στα πόδια, ναυτία, τάσεις λιποθυμίας. 

Η κρίση πανικού ορίζεται ως το ξέσπασμα ενός έντονου άγχους. Τις περισσότερες φορές διαρκεί από δύο ως τριάντα λεπτά, ωστόσο εκείνη την ώρα το άτομο αισθάνεται ότι θα διαρκέσει για πάντα. Όταν η κρίση υποχωρεί, το άτομο αισθάνεται αδύναμο και εξουθενωμένο. Είναι ιδιαίτερα έντονη εμπειρία, αφού δεν ξέρει το άτομο τι είναι εκείνο που την προκαλεί. Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί άνθρωποι  πιστεύουν ότι έχουν κάποιο οργανικό πρόβλημα και αναζητούν συχνά ιατρική βοήθεια σε νοσοκομείο ή από τον ιατρό τους.

  
 

Άλλοι αισθάνονται ντροπή ή αμηχανία επειδή θεωρούν ότι δεν έχουν αυτοέλεγχο και πάσχουν σιωπηλά αντί να αποκαλύψουν τα προβλήματά τους.

   

Η έντονη ενασχόληση με το πρόβλημα κυριαρχεί στο μυαλό και τη συμπεριφορά του ατόμου, προκαλώντας του περισσότερο άγχος και μ’ αυτό τον τρόπο προσαρμόζει τον τρόπο ζωής του ανάλογα. Παράδειγμα μπορεί να αποφεύγει να πάει σε πολυσύχναστα μέρη ή πολυκαταστήματα, σε κοινωνικές εκδηλώσεις ακόμη αποφεύγει την οδήγηση αυτοκινήτου.

 

 

Έρευνες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό 3-4% από το συνολικό πληθυσμό θα εμφανίσει διαταραχή πανικού κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωή του. Στις γυναίκες η πάθηση είναι δυο με τρεις φορές συχνότερη σε σχέση με τους άντρες. Το ποσοστό αυξάνεται σε 10% σε άτομα που έχουν παρουσιάσει τουλάχιστο μια φορά μια κρίση πανικού.

 

 

Στον κάθε άνθρωπο οι κρίσεις πανικού επηρεάζουν διαφορετικά τη ζωή του.  

 

 

Ωστόσο η στήριξη και αντιμετώπιση των ατόμων αυτών είναι σημαντική. Υπάρχουν αρκετές τεχνικές για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των κρίσεων πανικού. Εκτός από τη φαρμακοθεραπεία, σημαντική είναι η ψυχολογική στήριξη, αφού είναι η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτών, όπως επίσης και η συμμετοχή σε μία ομάδα αυτοβοήθειας βοηθά πολύ τα άτομα όταν έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους που υποφέρουν από τα ίδια προβλήματα. Η ομάδα υποστήριξης μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επωφελής. 

  

Η εμπειρία σου με το άγχος, παρόλο που είναι επώδυνη, σου δίνει πολύτιμα μαθήματα για την επίδραση που ασκεί το άγχος στην υγεία σου και την αναγκαιότητα να το παρακολουθείς και να το διαχειρίζεσαι όταν εμφανίζεται.