Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ανθρωπότητας. Ένας μικροσκοπικός ιός που δεν μπορεί να τον δει κάποιος με γυμνό μάτι αναστάτωσε την υφήλιο.

Εκτός από τις βιολογικές ιδιαιτερότητες της μόλυνσης στις οποίες η σύγχρονη ιατρική κάνει το πάν να τις αντιμετωπίσει υπάρχουν και μια σειρά από ψυχολογικές, ένα μέρος των οποίων θα δούμε πιο κάτω.

Αφού η ανθρωπότητα πέρασε το πρώτο σοκ της αποδοχής της νέας αυτής απειλής ακολούθησε η καραντίνα η οποία σαν νέο φαινόμενο στις ανθρώπινες σχέσεις αύξησε τα ποσοστά του κοινωνικού στρες στα ύψη.

Σε αυτή την περίπτωση όπως και σε πολλές άλλες  ο φόβος και το στρες επικρατούν στην αρχή σταδιακά και μετά ολοκληρωτικά.

Σαν ένα είδος φυγής από τον φόβο της μόλυνσης  και του θανάτου σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού άρχισε να επεξεργάζεται και να εμπεδώνεται η πεποίθηση πως ο ιός αυτός είναι συνηθισμένος, όπως τους άλλους, ή ακόμη ότι είναι και ανύπαρκτος, ή  ότι πίσω από αυτά κρύβονται συνωμοσίες, πως τα 5G δίκτυα τον προκαλούν και πολλά άλλα, που στην ουσία αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη.

Έχοντας υπόψη πως τώρα με την σύγχρονη τεχνολογία, το κάθε άτομο μπορεί να μετατραπεί σε Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και να διαδώσει τις πεποιθήσεις του, μπορούμε να κατανοήσουμε πως αρκετός κόσμος δέχτηκε όλες αυτές τις «παρηγορητικές τοποθετήσεις» για το ακίνδυνο του ιού, τις κάνει δικές του και προσπαθεί ταυτόχρονα να τις διαδώσει και αλλού.

Αυτό δυσκόλεψε σε ένα μεγάλο μέρος την σωστή αντίληψη της πραγματικότητας και σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας αδικαιολόγητης αντίστασης από μια πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στην μάσκα ή και σε  οποιονδήποτε περιοριστικό μέτρο αποφασιστεί σε μια χώρα, που κάνει το θέμα της πρόληψης ακόμη πιο δύσκολο.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να δούμε και την πραγματική αγωνία του πληθυσμού της γης και της κούρασης που έφερε όλη αυτή η ταλαιπωρία του συνεχούς βομβαρδισμού με ειδήσεις για την απειλή του θανάτου.

Μαζί με αυτά προστίθεται και η μείωση των  ψυχικών δυνάμεων που φέρνει το συνεχές στρες της κοινωνικής απομόνωσης, εργασιακής ανασφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης και μαζί με όλα αυτά και ο ταυτόχρονος φόβος της μόλυνσης και του πιθανού θανάτου.

Όλα όμως αυτά δεν δικαιολογούν με κανένα τρόπο τις ριψοκίνδυνες πράξεις που προβαίνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που φέρνουν ακριβώς το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα- την διάδοση του ιού και την αύξηση των θανάτων.

Η εξήγηση που  έδωσε η επιστήμη, για να μιλούμε με λογικό και κατανοητό τρόπο, κάνει την μόλυνση αυτή να διαφέρει από οποιανδήποτε άλλη επιδημία ιού, όπως είναι η γρίπη από την γεωμετρική πρόοδο με τη οποία διαδίδεται.

Δηλαδή αν υπάρχουν δέκα άτομα με συνηθισμένη γρίπη θα μολύνουν δώδεκα άλλους.

Αν όμως υπάρχουν 10 άτομα μολυσμένα με κορονοϊό θα μολύνουν είκοσι και αυτοί θα μολύνουν άλλους σαράντα και αυτοί ογδόντα  και πάει λέγοντας.

Αυτή είναι μεγάλη διαφορά.

Το θέμα είναι πως αντιδρά ένας άνθρωπος σε όλη αυτή την επίθεση και ουσιαστική εισβολή που κάνει ένας μικροσκοπικός και αόρατος εχθρός στην προσωπική του ζωή, που αρχίζει από τα κύτταρα, δυσκολεύει την αναπνοή, στερεί την όσφρηση και την γεύση, θίγει άλλα όργανα και συστήματα που προκαλούν δυσλειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού και συνεχίζει με την στέρηση της ελευθερίας, της επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, με την διακίνηση, να αφήσουμε την στέρηση της εργασίας, την μείωση των οικονομικών δυνατοτήτων και της κοινωνικής απομόνωσης.

Σε όλες τις παρόμοιες δύσκολες περιπτώσεις εξωτερικής  επίθεσης ο άνθρωπος θα αντιδρούσε φυσιολογικά  με τόλμη, με  επίθεση, με αντίσταση, με συνένωση δυνάμεων και κατατρόπωση του εχθρού.

Στην περίπτωση αυτή  τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Ο εχθρός είναι αόρατος.

Οποιαδήποτε τολμηρότητα δεν μπορεί να παρομοιαστεί με καμιά άλλη πολεμική τεχνική ή στρατηγική.

Γιατί;

Γιατί εδώ τα πράγματα είναι αντίθετα από αυτά που δέχεται το μυαλό μας. Η κοινή λογική μέχρι τώρα λέει πως αντίσταση και κατατρόπωση εισβολέα εχθρού σημαίνει επίθεση.

Εδώ τα πράγματα διαφέρουν γιατί η κατατρόπωση θα έλθει με την άμυνα και μόνο με την άμυνα

Ναι με την επιθετική μας άμυνα.

Τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να δεχτούμε ψύχραιμα την νέα αυτή πραγματικότητα και αντί να βγούμε στους δρόμους ομαδικά να κλειστούμε στο σπίτι ατομικά..

Δυστυχώς αυτό είναι το παράδοξο και δύσκολο για κατανόηση, διότι συνηθίσαμε όταν μιλάμε για επίθεση στο μυαλό μας να έρχεται η εικόνα των πρώτων τσολιάδων του 1940 που φώναζαν ΑΕΡΑ και πρότασσαν τις ξιφολόγχες τους προς τους εισβολείς στα βουνά της Πίνδου. 

Τώρα μας είναι πολύ  δύσκολο να δεχτούμε από ψυχολογικής πλευράς πως για να κάνουμε επίθεση πρέπει να προτάξουμε τα όπισθεν μας και να κρυφτούμε βαθιά στο χαράκωμα και να προσπαθούμε με μάσκες και απόσταση από τους συντρόφους μας να μην έλθουμε αντιμέτωποι με τον εχθρό μας.

Η επίθεση μας, λοιπόν είναι η φυγή μας.

Η επίθεση είναι η άμυνα μας.

Εδώ πιστεύουμε είναι το ψυχολογικό εμπόδιο της αποδοχής του χαρακτήρα του εχθρού και η συμμετοχή σε μια καθόλα ντροπιαστική, με τα παλιά δεδομένα, πολεμική πρακτική που αντί να λέει « στα άρματα, στα άρματα εμπρός στον αγώνα» να λέει «αν είσαι πατριώτης κρύψου»...

Ναι αν είσαι πατριώτης.. Και αυτό πάλι είναι πολύ δυνατό.

Αυτή ακριβώς η στρατηγική είναι δύσκολο να γίνει και κατανοητή αλλά και να την αποδεχτεί ο σύγχρονος άνθρωπος και δη ο έφηβος και ο νέος...

Γιατί αν είσαι τολμηρός και αψηφήσεις τον κίνδυνο και συναντηθείς με τον εχθρό, εκτός του ότι δεν μπορείς να του κάνεις κανένα κακό μετατρέπεσαι αυτόματα σε σύμμαχο του και γίνεσαι και εσύ εχθρός για τους συμπατριώτες σου...γιατί θα τον μεταφέρεις και στα μετόπισθεν..

Πολύ δύσκολη και αυτή η ρήση...

Ναι ο «πατριωτισμός» στην πρόληψη του κορονοϊού απαιτεί συνειδητή αμυντική στέρηση ελευθερίας, απαιτεί, αλλαγή ψυχολογίας και ατομική στράτευση δυνάμεων για  επιθετική άμυνα μέσω της απομόνωσης.

Και αυτό είναι το μόνο που θα φέρει τη νίκη.