Τώρα μπαίνει το ερώτημα: Μήπως υπάρχουν και ειλικρινή ψέματα;

Η απάντηση είναι ναι.

Αν αναζητήσουμε την διαφορά θα δούμε πως αυτή προσδιορίζεται στα κίνητρα, παρά το ότι σε όλες τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο...γιατί από την αρχή πρέπει να πούμε πως το ψέμα είναι η πρόθεση για εξαπάτηση ενός ανθρώπου από άλλο...αλλά κάποτε όμως μπορούμε να πούμε ένα ειλικρινές ψέμα για να κάνουμε κάποιο άλλο να νοιώσει καλά..

Στην ιατρική αυτό γίνεται πολύ συχνά...

Ο σκοπός είναι είτε για να κάνουμε κάποιο να νοιώθει καλά, ή καλύτερα, για να αντιμετωπίσει μια αλήθεια με λιγότερο πόνο μέχρι που να την αποδεχτεί...ή να τον προστατεύσουμε από κάτι...

Κάποιο πάλι ειλικρινές ψέμα μπορεί να θεωρηθεί ελεγχόμενο και έχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό- να αποφύγουμε να πληγώσουμε ένα άτομο, την τιμωρία ή κάποιες συνέπειες ή τελικά να σώσουμε την υπόληψη μας...

Ποιο πάνω μιλήσαμε για το μη ειλικρινές ψέμα, που είναι διαφορετικό από αυτό που περιγράψαμε μέχρι τώρα και είναι συνώνυμο της κολακείας...

Η κολακεία είναι μια συνειδητή πράξη, όπου το ψέμα στολίζεται με φιλοφρονήσεις και ωραίους χαρακτηρισμούς προς την προσωπικότητα ή τις πράξεις ενός ανθρώπου, με σκοπό το ιδιοτελές κέρδος- δηλαδή τον επηρεασμό κάποιου για εξασφάλιση εύνοιας, καλής μεταχείρισης με μοναδικό στόχο την προώθηση συμφερόντων.

Η κολακεία, ή το μη ειλικρινές ψέμα μπορεί να εκδηλώνεται με εκθειασμό των θετικών χαρακτηριστικών κάποιου, ή στην σκόπιμη απάλειψη ή μη αναφορά των αδυναμιών του, απλά και μόνο για να υπάρξει κάποιο όφελος...

Η ύπαρξη και προώθηση της κολακείας μπορεί να μελετηθεί από δύο διαφορετικές πλευρές- από την πλευρά αυτού, που την προωθεί και από την άλλη – αυτού που την αποδέχεται..

Οι συνέπειες σε ατομικό, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο είναι μεγάλες..

Στο προσωπικό επίπεδο η κολακεία δυσκολεύει την δημιουργία αυτογνωσίας στο άτομο, που μπορεί να τον οδηγήσει σε ακραίες, μεγαλομανείς, εγωιστικές συμπεριφορές, με πράξεις που δεν του αρμόζουν και να τον γελοιοποιήσουν ή σε κοινωνικό επίπεδο να ενισχύσει την προώθηση ανάξιων ανθρώπων που με τον τρόπο αυτό ανελίσσονται στην διοικητική ή κυβερνητική ιεραρχία, παραβιάζοντας αξιοκρατικές αρχές και προωθώντας την αδικία και αναξιοκρατία ανάμεσα στους ανθρώπους.

Και όλα αυτά, γιατί κάποιοι πίστεψαν στα μη ειλικρινή ψέματα, ή έδειξαν πως τους αρέσουν όποτε οι πομποί πληθύνονται σε σημείο που οι ψευδαισθήσεις να τους φαίνονται πραγματικότητα και να την βιώνουν σαν τέτοια...

Η διαφορά της κολακείας- του μη ειλικρινούς ψέματος από το ειλικρινές ψέμα στην ουσία είναι αυτό που λέμε «έπαινος» , ή «ενθάρρυνση» που κάνουμε κάθε μέρα στα παιδιά μας, στο ταίρι μας και στους ηλικιωμένους που είναι δίπλα μας, σε συναδέλφους μας στην δουλειά, σε αναξιοπαθούντες και αλλού.

Κάνοντας λοιπόν αυτή τη διαφορά μπορούμε και πρέπει να προωθούμε το ειλικρινές ψέμα-τον έπαινο και την ενθάρρυνση- σε ατομικό και σε κοινωνικό επίπεδο, γιατί έχει θετικό σκοπό, τόσο για αυτούς που την εκφράζουν όσου και για αυτούς που το δέχονται...