Ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή.

Οι αυτοκινητόδρομοι δεν υπάρχουν μόνο για μεταφορικούς λόγους.

Υπάρχουν παντού.

Αυτοί μπορεί να είναι εργασιακοί, μορφωτικοί, πολιτιστικοί, θρησκευτικοί ανθρωπίνων σχέσεων, επικοινωνίας με όλα τα πιθανά και απίθανα μέσα και δεν έχει τέλος.

Αυτοί είναι μέρος της ζωής μας και στις μέρες μας καθορίζουν την πορεία της και την ποιότητα της, ακόμη και αυτή την ίδια την ύπαρξη της.

Για να μπούμε σε αυτούς στους κοινωνικούς δρόμους και να πάρουμε τον ρυθμό τους και να εκπληρώσουμε τον στόχο μας- ή για να επιζήσουμε αφού είναι μέρος της ζωής μας-πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούμε, να αποκτήσουμε εφόδια, να πάρουμε τις σχετικές άδειες και να αποδεχτούμε αρκετά νομικά και κοινωνικά συμβόλαια, μερικά από τα οποία είναι σε γραπτή μορφή ή είναι άτυπα, κοινωνικά, ανθρώπινα και τα οποία πρέπει να τηρούμε πιστά και να τα ανανεώνουμε.

Αυτά απαιτεί ο κοινωνικός καταναγκασμός της πειθαρχίας, τον οποίο οι εκπρόσωποι μας στην Βουλή επεξεργάζονται και όλα τα άλλα τα οποία σιωπηλά ή μη έχοντας τί άλλο να κάνουμε, εμείς αποδεχόμαστε για να τηρούμε.

Εκτός της συνεχούς απειλής της βίας, που υπάρχει σε όλες τις διαδικασίες μη τήρησης της πειθαρχίας και του νόμου, από τον οποίο εξαρτάται η ύπαρξη μας, για την εφαρμογή του, απαιτείται από εμάς ν να αντιμετωπίσουμε τον φόβο που μας φέρνει η πιο πάνω υποχρέωση αλλά και να προσφέρουμε ενέργεια- \σωματική, αλλά κυρίως ψυχική.

Η ψυχική ενέργεια αυτή είναι άκρως προσωπική και όλοι οι μηχανισμοί που διαθέτουμε για την εξασφάλιση της εξαρτούνται μόνο από εμάς.

Αυτό που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας είναι ότι συνεχώς μένουμε σε ότι κάνουμε εντελώς μόνοι.

Αυτό είναι φυσικό αποτέλεσμα του ανταγωνιστικού τρόπου της ζωής μας, αλλά και της αποξένωσης μας από το κοινωνικό σύνολο.

Είναι εύκολο να ρίξουμε και εδώ την ευθύνη στην κοινωνία για όλα όσα υποφέρουμε σαν σύγχρονοι άνθρωποι, είναι καλύτερα όμως να δούμε πως θα μπορούσαμε να καλυτερέψουμε τον τρόπο συλλογής αυτής της ενέργειας, που έχουμε τόσο ανάγκη για να κυκλοφορούμε άψογα σε όλους αυτούς τους κοινωνικούς δρόμους που αναφέραμε πιο πάνω.

Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, να βάλουμε τάξη σε ποιες πληροφορίες, που μας προσφέρονται, πιστεύουμε, να βρούμε συζητητές όπου αυτό μας το επιτρέπει η παρουσία μας και οι σχέσεις μας, έτσι με λογικό τρόπο να έχουμε άποψη για αυτά που καθορίζουν την ύπαρξη μας, να αποκτήσουμε αυτογνωσία για τις προσωπικές μας αδυναμίες και ιδιαιτερότητες.

Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε την συλλογή και διατήρηση ψυχικής ενέργειας.

Αυτή μπορεί μόνο να επιτευχθεί μέσα από την ανθρώπινη επαφή, την ανάπτυξη καλής επικοινωνίας στον χώρο της κατοικίας μας, της εργασίας μας, της διασκέδασης μας και όπου αλλού λειτουργούμε σαν ανθρώπινα όντα.

Για να συλλέγουμε αρκετή ψυχική ενέργεια πρέπει να νοιώθουμε καλά και για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε συνεχώς πράγματα που να μας δυναμώνουν ψυχικά και αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Ο άνθρωπος είναι πρώτα από όλα κοινωνικό όν και δυστυχώς και αυτό δεν μπορούμε να το ξεχνούμε.

Ο νέος τρόπος ζωής,μας κάνει ο καθένας να κλειστεί στο κουβούκι του, να ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, να λειτουργούμε απρόσωπα και ηλεκτρονικά και να αποφεύγουμε τις κοινωνικές επαφές.

Το θέμα είναι πως η ψυχική ευεξία και η ψυχική ενέργεια χάνονται και καταναλώνονται σε ατομικό επίπεδο και φορτίζουν και αποδίδουν στο κοινωνικό επίπεδο.

Μια δεύτερη σκέψη για το πως λειτουργούμε πιθανόν να βοηθήσει...