Η χρήση της μάσκας, η τήρηση της φυσικής απόστασης από άλλα άτομα, το συχνό πλύσιμο των χεριών και πολλά άλλα μέτρα εφαρμόζονται με αρκετή προσοχή από ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού για προσωπική προστασία από την μόλυνση και την διάδοση του κορονοϊού.
Η αποστασιοποίηση οδηγεί στην μοναξιά η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με άγχος, κατάθλιψη και ψεύδο-άνοια ή σε πραγματική άνοια σε ηλικιωμένα άτομα.
Ορισμένα άτομα έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται πότε τα πράγματα δεν είναι καλά με την ψυχική τους υγεία και με την συμπεριφορά τους και μπορούν από μόνοι τους να κάνουν έγκαιρα διορθωτικές πράξεις.
Υπάρχουν όμως και άτομα, που όταν παρουσιάσουν τα συμπτώματα του άγχους ή και της κατάθλιψης χάνουν την ικανότητα της αυτογνωσίας και δεν είναι σε θέση από μόνοι τους να ξεχωρίσουν τα συμπτώματα που τους παρουσιάζονται και να λάβουν τα αναγκαία μέτρα αποφυγής τέτοιων καταστάσεων ή αν είναι προχωρημένη η κατάσταση τους να ζητήσουν βοήθεια για να γίνει θεραπεία και αποκατάσταση.
Πιο κάτω αναφέρουμε μερικά από τα πιο σημαντικά συμπτώματα που δείχνουν πως η απομόνωση επηρεάζει την ψυχική υγεία ενός ατόμου.
Αυτά μπορεί να είναι τα ακόλουθα:
- Συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης:
- Κακή διάθεση, ευ-συγκινησία (να κλαίμε με το παραμικρό).Ένταση,
- Δυσκολίες στον ύπνο, ειδικά με διακοπή του ύπνου και δυσκολία στη συνέχιση του.
- Επιθετική συμπεριφορά, αδικαιολόγητα νεύρα
- Αλλοιωμένη μνήμη
- Παθητικότητα
- Ασυνείδητη παραμέληση του εαυτού, διατροφής, καθαριότητας, προσωπικής υγιεινής, εξωτερικής εμφάνισης
Φυσικά όλα αυτά και πολλά άλλα συμπτώματα και συνέπειες της μοναξιάς είναι διαφορετικά ανάλογα με την ηλικία του καθενός, στην προσαρμοστικότητα του και έχει σχέση με τις εμπειρίες του στην ζωή.
Δηλαδή ένα παιδί ή έφηβος με διαφορετικό τρόπο θα παρουσιάσει αλλαγή στην συμπεριφορά του και θα αντιμετωπίσει την στέρηση των φίλων, την συμπλήρωση των φιλικών στιγμών και παιγνιδιών από ένα ενήλικα που πριν την απομόνωση η μοναδική του απασχόληση του ήταν η τηλεόραση κάθε απόγευμα και βράδυ.
Ένας ενήλικας επίσης, λόγω της μοναξιάς, σίγουρα θα έχει πιο πολλές γνωστικές διαταραχές από ένα νέο ή μεσήλικα.
Οι ενήλικες εκτός από τα προβλήματα της μοναξιάς αντιμετωπίζουν και άλλα θέματα της βιολογικής τους εξέλιξης στην ζωή, όπως:
- Συνταξιοδότηση
- Διαζύγιο
- Ζώντας μόνος/η
- Ανύπαντρος/η
- Σωματικά προβλήματα
- Ψυχικά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την ηλικία
- Οικονομικά προβλήματα διαβίωσης,
- Το αίσθημα πως είναι βάρος σε άλλους
- Προβλήματα στην σχέση με το έτερο ήμισυ
- Φροντίδα άλλου μέλους της οικογένειας
- Προβλήματα στις σχέσεις με τα παιδιά
- Χηρεία
- Παιδιά που φεύγουν από το σπίτι
Και πολλά άλλα...
Τα πιο πάνω μπορεί να σπάσουν τους κοινωνικούς δεσμούς και δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ τον περιορισμό των κοινωνικών επαφών έξω από το σπίτι (σε οποιανδήποτε μορφή) και την κοινωνικοποίηση.
Αν δε, αυτό συμπληρωθεί και με θέμα σωματικής αναπηρίας, που είναι δυστυχώς πολύ συχνό σε προχωρημένη ηλικία αυτή και που δυσκολεύει την μετακίνηση και την σωματική δραστηριότητα, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
Για να μην οδηγηθούμε στην επιδημία της μοναξιάς ο μοναδικός τρόπος πρόληψης τέτοιων καταστάσεων είναι η εύρεση και εφαρμογή τρόπων σύνδεσης με άλλους ανθρώπους και συνέχιση έστω και μέσω της σύγχρονης τηλεπικοινωνίας των επαφών με αγαπημένα άτομα, γνωστούς και φίλους.
Η επικοινωνία σήμερα έχει πολλές μορφές, που μπορούν έστω και με την εικονική πραγματικότητα που μας προσφέρει το βίντεο και η ακουστική επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα να μας κρατήσουν ζωντανά τα συναισθήματα μας και την πίστη μας προς την ζωή και την ελπίδα πως όλα αυτά που βιώνουμε θα είναι προσωρινά και γρήγορα θα επιστρέψουμε στην κανονική ροή της ζωής.