Η κλεπτομανία ορίζεται ως η ακατανίκητη επιθυμία κάποιου να κλέβει διάφορα πράγματα που συνήθως δεν του χρειάζονται και η αξία τους είναι συχνά μηδαμινή και δεν έχει σκοπό να κερδίσει χρήματα από την μεταπώληση τους. Το άτομο με κλεπτομανία είναι ένα ψυχικά διαταραγμένο,  το οποίο λειτουργεί παρορμητικά, αδυνατώντας να ελέγξει τον εαυτό και τη συμπεριφορά του. Ο σκοπός του δεν είναι να βλάψει κάποιον, απλά, μέσα από την παρόρμησή του αυτή, προσπαθεί να μετριάσει τα οδυνηρά αισθήματα που τον/την διακατέχουν τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Τα κυριότερα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την κλεπτομανία είναι τα εξής:

1. Μία παρόρμηση κλοπής αντικειμένων που δεν είναι χρειαζούμενα και που ούτε έχουν απαραίτητα κάποια ιδιαίτερη χρηματική αξία.

2. Η ύπαρξη μιας αίσθησης έντασης και διέγερσης, πριν από την κλοπή.

3. Η ύπαρξη μιας αίσθησης ευφορίας και ικανοποίησης, κατά τη διάρκεια της κλοπής.

4. Η ύπαρξη έντονων αισθημάτων ενοχής ή ντροπής, μετά την κλοπή.

Στην περίπτωση της κλοπής ο κλεπτομανής, αισθάνεται συναισθήματα ευφορίας, ικανοποίησης και ανακούφισης, και αποβλέπει σε μια πρόσκαιρη μείωση του υπάρχοντος άγχους. Έτσι, στην περίπτωση που  ο κλεπτομανής δεν νιώθει καλά ψυχικά, και σε μια προσπάθειά του να διαχειρισθεί το άγχος που τον διακατέχει τη δεδομένη χρονική στιγμή αισθάνεται μια έντονη παρόρμηση να κλέψει.

Με άλλα λόγια, για τον κλεπτομανή, ευφορία προκαλεί η ίδια η πράξη της κλοπής και όχι η απόκτηση του αντικειμένου που καρπώνεται διαμέσου αυτής.

Ανάμεσα σε ένα κλεπτομανή και ένα κοινό κλέφτη υπάρχουν διαφορές:

• Ο κλεπτομανής διαπράττει κλοπές αυθόρμητα και παρορμητικά, χωρίς να προσχεδιάζει ή να συνεργάζεται με κάποιο άλλο άτομο.
• Ο κλεπτομανής συνήθως κλέβει από μποτίκ ή πολυκαταστήματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα θύματα μπορεί να είναι διάφοροι γνωστοί και φίλοι.
• Τα κλοπιμαία συνήθως κρύβονται σε κάποιο ασφαλές για αυτούς περιβάλλον και δεν χρησιμοποιούνται. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να δοθούν σαν δώρο ή ακόμα και να επιστραφούν από εκεί που έχουν κλαπεί.

"Η κλεπτομανία θεραπεύεται με συνδυασμό ψυχολογικής και φαρμακευτικής αγωγής".