Το πρωί ξυπνούμε. 

Αυτό που μας δίνει δύναμη για να νοιώθουμε καλά είναι η ύπαρξη καλής διάθεσης.

Οτιδήποτε κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ πριν κοιμηθούμε, έχει αυτό το σκοπό. Να νοιώθουμε συνέχεια καλά. 

Να όμως που μας έρχονται μπροστά μας γεγονότα, συναντήσεις, πληροφορίες,   συζητήσεις, σκέψεις, πραγματικότητες, που χαλάνε την διάθεση μας .

Αυτό συμβαίνει διότι τα θετικά μας συναισθήματα συγκρούονται με τα αρνητικά. Όταν τα τελευταία αρχίσουν να υπερτερούν, τότε και η διάθεση μας αρχίζει να πέφτει.

Τι είναι όμως αυτό που ο σύγχρονος  άνθρωπος καλείται να κάνει για να νοιώθει καλά. Πως μπορεί να αντιμετωπίσει καταστάσεις που του αλλάζουν την διάθεση, όταν χάνει δηλαδή το κέφι του;   

Πρώτα πρέπει με αρκετή προσοχή να μελετήσει τους παράγοντες που πιθανόν του φέρνουν ένταση και του προκαλούν στρες.  Αυτοί είναι κυρίως εξωτερικοί παράγοντες που είναι πολύ μακριά από την θέληση του να τους αλλάξει και να τους αποφύγει.

Μετά μπορούμε να δούμε και τους βαθιά εσωτερικούς μας παράγοντες.

Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε την απειλή της υγείας και του θανάτου που μας προκαλεί η διάδοση του κορονοϊού. Επίσης δεν μπορούμε να  αποφύγουμε τα δυσάρεστα του εγκλεισμού, την στέρηση της ελευθερίας με την φυλάκιση στο σπίτι που μας επιβάλλουν τα μέτρα ασφάλειας για να μην μολυνθούμε ή να μην μολύνουμε άλλους. 

Ταυτόχρονα δεν μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τα εργασιακά μας θέματα και τα  πάρα πολλά άλλα οικονομικά, οικογενειακά  και κοινωνικά προβλήματα, που μας απασχολούν και που είναι όμως εκτός των δυνάμεων μας και προέρχονται από τη  δύσκολη κατάσταση που περνά ο τόπος.

Όλα αυτά σίγουρα μας αλλάζουν προς τα κάτω την διάθεση. Και αυτό γιατί μας φορτώνουν με αρνητικά συναισθήματα.

Για την σωστή αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε την καλή μας ψυχική υγεία και συνεπώς τη καλή μας διάθεση, είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. 

Αυτό είναι μια δύσκολη στιγμή γιατί δυστυχώς το θέμα της αναγνώρισης και έκφρασης συναισθημάτων δεν το μαθαίνουμε στο σχολείο, ούτε στο σπίτι, ούτε στην παρέα.

Τόσο η αναγνώριση, όσο και η έκφραση των συναισθημάτων τις περισσότερες φορές είναι ένα από τα βασικά μας μειονεκτήματα.

Για αυτό πολλές φορές μπορεί να συγχύσουμε το συναίσθημα της λύπης και βγάζουμε προς τα έξω θυμό, νεύρα και φωνές και ύστερα λυπόμαστε για αυτά που κάναμε.

Ας,  προς στιγμή, σταματήσουμε να σκεφτόμαστε διάφορα πράγματα, ας κλείσουμε τα μάτια και ας διερωτηθούμε ποιά από τα πιο κάτω συναισθήματα μας τα νοιώθουμε μέσα μας και ποιά μας απασχολούν με τρόπο που αλλάζουν αρνητικά την διάθεση μας.

Νοιώθω....

Δυσαρέσκεια, δυστυχία, δυσφορία, εγκατάλειψη, εκδικητικότητα, εκνευρισμό, ενόχληση, εχθρότητα, ζήλεια, θλίψη, θυμό, κακία, λύπη, ματαίωση, μίσος, μειονεκτικά, μελαγχολία, μοναξιά, ντροπή, , οργή, πανικό, περιφρόνηση, παραμέληση, περιφρόνηση, πικρία, πόνο, στεναχώρια, στέρηση, σύγχυση, ταλαιπωρία, ταπείνωση, ταραχή, τρακ, τρόμο, υπερένταση, φθόνο, φόβο... και άλλα.

Τώρα αφού υπογραμμίσαμε  αυτά που νοιώθουμε αυτή την στιγμή, τα  βάζουμε  προς συζήτηση ένα- ένα. Και απαντούμε μόνοι μας στις ερωτήσεις:

Γιατί νοιώθω έτσι;

Αποδέχομαι ή όχι την ύπαρξη του συναισθήματος αυτού;

Υπάρχει λόγος για να νοιώθω έτσι;

Πως μπορώ να αποφύγω το αρνητικό συναίσθημα;

Αν το αποδέχομαι, σημαίνει πως έκανα μια λογική πράξη, έφερα στον νου μου όσα εξωτερικά γεγονότα υπάρχουν και με επηρεάζουν και που  στην βάση όλων αυτών των παραγόντων που βιώνω έπρεπε να νοιώθω έτσι ή όχι.

Αν το αποδέχομαι επίσης, σημαίνει πως θα μπορώ να βρω και τον τρόπο να το ξεπεράσω και δε θα αφήσω το δυσάρεστο συναίσθημα να μου χαλάσει την διάθεση.

Εδώ στην ουσία η αποδοχή δεν σημαίνει από την αρχή άμεση αλλαγή, αλλά καλύτερη διαχείριση του αρνητικού συναισθήματος, η οποία μπορεί να αφαιρέσει το άγχος και να φέρει σταδιακή απελευθέρωση.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι στα άτομα που βιώνουν κάτι και δεν αποδέχονται πως είναι δυνατόν να έχουν τέτοιο συναίσθημα.

Αφού δεν αποδέχονται την ύπαρξη δεδομένου συναισθήματος, επειδή πιθανόν να τους κάνει να  νοιώθουν πως τους μειώνει- για παράδειγμα να νοιώθουν φόβο από την μόλυνση του κορονοϊού- είναι φυσικό να δυσκολεύονται να δείξουν τον φόβο τους στην κοινωνία, πως είναι δυνατόν να εργαστούν για να τον αποβάλουν; 

Πως θα αποβάλουν κάτι που νομίζουν πως δεν έχουν;  

Πιθανόν ένα μεγάλο μέρος από όλους αυτούς τους παραβάτες του νόμου για αποκλεισμό στο σπίτι να βρίσκονται  στην κατάσταση αυτή. 

Δεν μπορούν να αποδεχτούν το συναίσθημα του φόβου και για αυτό βγαίνουν έξω, πληρώνουν και πρόστιμο για να το αποδείξουν...

Πως θα αναζητήσουν λύση σε ένα πρόβλημα που για αυτούς ουσιαστικά δεν υπάρχει και δεν το δέχονται πως υφίσταται;

Και όχι μόνο. Από εδώ θα εξαρτηθεί και ο τρόπος της συμπεριφοράς τους απέναντι σε κάτι που θεωρούν πως δεν υπάρχει ή δεν έπρεπε να υπάρχει. 

Η μη σωστή αξιολόγηση και αποδοχή της πραγματικότητας οδηγεί νομοτελειακά επίσης και σε επιδείνωση των διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων και φέρνει συγκρούσεις με τον νόμο.

Αυτό προέρχεται από το γεγονός πως αφού εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και να τα αποδεχτούμε και να τα αποτρέψουμε από την ζωή μας,  τότε κάποιος άλλος μας τα προκαλεί, μας χαλάει την διάθεση και δεν νοιώθουμε καλά και η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του. 

Και δυστυχώς αυτή την άρνηση της δικής μας αποδοχής πρώτα θα την πληρώσουν τα πιο κοντινά μας άτομα. Κάποιος από αυτούς φταίει γιατί εμείς δεν νοιώθουμε καλά. Μετά φταίνε και άλλοι και η κοινωνία όλη.

Από εδώ αρχίζουν οι διαπληκτισμοί και οι αλληλοκατηγορίες και οι ενοχοποιήσεις, όπου ο κατάλογος των αρνητικών συναισθημάτων αντί να μικραίνει, όλο και περισσότερο μεγαλώνει  μαζί με την δυστυχία και την κατάθλιψη κάνουν την ζωή δύσκολη όχι μόνο στο άτομο που υποφέρει , αλλά και σε όλο τον περίγυρο που τον περιβάλλει.

Η σωστή αξιολόγηση λοιπόν των συναισθημάτων μας και ειδικά των αρνητικών και των δυσάρεστων που δημιουργούνται μέσα μας σε δύσκολες στιγμές, η αποδοχή και η επεξεργασία τους σε δύσκολες στιγμές μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο του φαύλου κύκλου του άγχους, της απομόνωσης και του στρες.

Η καλή διάθεση δεν έρχεται μόνη της… 

Για να υπάρχει, τα αρνητικά συναισθήματα, πρέπει να φεύγουν.