Η ζωή μας είναι γεμάτη ρίσκα.
Καθημερινά είμαστε σε δίλημμα σε πάρα πολλά θέματα. Οι αποφάσεις μας βασίζονται πάνω στην λογική και την κρίση μιας δεδομένης στιγμής, ή τις περισσότερες φορές στον συναισθηματικό μας φόρτο, ο οποίος μπορεί πολλές φορές να μειώσει και την λογική και την κρίση μας και να μας οδηγήσει σε λήψη αποφάσεων, που θα μας κοστίσουν αργότερα πάρα πολλά, είτε οικονομικά είτε συναισθηματικά..
Είναι για αυτό που η απόφαση μιας στιγμής, που πήραμε κάτω από άλλες συνθήκες και ύστερα από δεύτερη σκέψη, ή μετά που λάβαμε υπόψη τις συμβουλές άλλων, να μας φαίνεται μη σωστή, λανθασμένη και επιζήμια.. Κάποτε προλαβαίνουμε το λάθος μας, κάποτε όταν το αντιλαμβανόμαστε είναι πλέον αργά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε δύο επιλογές:
Η μια είναι να επιμένουμε στις απόψεις μας και παρόλο που είναι οφθαλμοφανές το ατυχές της απόφασης μας και σε όλους φαίνεται πως λειτουργεί εις βάρος μας εμείς να αμυνόμαστε και να υποστηρίζουμε το αντίθετο.
Η δεύτερη επιλογή, είναι σιωπηλά ή και δημόσια να εκφράσουμε την αναγνώριση της λήψης λανθασμένης απόφασης και να εργαστούμε μαζί με άλλους, άτομα του εργασιακού, φιλικού ή οικογενειακού μας περιβάλλοντος για να μειώσουμε τις ζημιές και να επαναφέρουμε τα πράγματα όπως ήταν ή και καλύτερα από πριν.
Το πιο βασικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να διατηρηθεί η ψυχική υγεία του ατόμου και η συνοχή της ομάδας στον εργασιακό, φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον.
Ο σκοπός να μην οδηγηθούμε σε αλληλοκατηγορίες, που στην ουσία δεν ωφελούν κανένα. Μάλλον κάνουν τα πράγματα χειρότερα και πιο δύσκολα για επίλυση και εκεί όπου τα αισθήματα της εκτίμησης και του σεβασμού χαθούν, τότε τα οικονομικά κέρδη και τα χρήματα δεν έχουν καμιά ουσιαστική σημασία, γιατί μια μέρα όπως είδαμε τα έχεις και μια μέρα δεν τα έχεις...
Στην κυπριακή πραγματικότητα βιώσαμε αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις, όπου μια απόφαση πολλών τους οδήγησε σε οικονομικές περιπέτειες- το χρηματιστήριο, οι επενδύσεις σε ομόλογα, οι καταθέσεις σε μια ή άλλη τράπεζα, η έναρξη και λειτουργία μη κερδοφόρων επιχειρήσεων, οι επενδύσεις μας σε αγορά ακινήτων και πολλά άλλα...
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ατόμων που μετά την κρίση του 2013 οδηγήθηκαν στην καταστροφή και την αυτοκαταστροφή, σταδιακή, ή άμεση και δυστυχώς κάποτε και σε ουσιαστική...
Μελετώντας τα πιο πάνω μέσα από τις αξίες της ζωής, που κάνουν τον άνθρωπο να διαφέρει από τα ζώα γιατί διαθέτει λογική και συναίσθημα, το μόνο πράγμα που μένει είναι η ταπεινή αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος και η αναζήτηση στήριξης από το περιβάλλον..
Και το περιβάλλον- εργασιακό, φιλικό ή οικογενειακό- όμως πρέπει να είναι έτοιμο να δεχτεί την πραγματικότητα, η αναγνώριση του σφάλματος από κάποιο να μην θεωρηθεί ως αδυναμία και να δοθεί η ευκαιρία για το στήσιμο νέου Δικαστηρίου, αλλά να λειτουργήσει σαν δύναμη στα χέρια της ομάδας για επίλυση προβλημάτων, για καλυτέρευση σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης, έκφρασης αγάπης, φιλίας και σεβασμού...
Με τα πιο πάνω διατηρείται το καλό και υγιές περιβάλλον αλληλοκατανόησης και η ψυχική ισορροπία, την οποία ακριβώς στις δύσκολες στιγμές, έχουμε πολλή ανάγκη...