Κάθε μέρα σε όλες μας τις δραστηριότητες, στο σπίτι με τους κοντινούς μας συγγενείς, στον δρόμο με τους πεζούς ή τους άλλους οδηγούς,στην εργασία με τους άλλους εργαζόμενους στα κέντρα συνάθροισης με τους άλλους συνδαιτυμόνες κάνουμε χειρονομίες, κουβέντες, κινήσεις, πράξεις που στο σύνολο τους καθορίζουν την συμπεριφορά μας.

Σε στιγμές ηρεμίας και όταν όλα βαίνουν καλώς έχουμε ένα είδος συμπεριφοράς, όταν όμως κάπως τα πράγματα γίνονται με τρόπο που δεν τον αναμέναμε τότε η συμπεριφορά μας γίνεται διαφορετική. Φυσικά αυτό είναι μια πολύ φυσιολογική κατάσταση και κανένας δεν περιμένει να είμαστε το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις της ζωής μας.

Το θέμα είναι πως κάποτε με την συμπεριφορά μας μπορούμε να κάνουμε άλλους ανθρώπους να θιχτούν, να χαλάσουν την διάθεση τους και να πονέσουν. Και για αυτό να φταίμε εμείς όταν νοιώθουμε πως έχουμε δίκιο και κάποτε δυστυχώς νοιώθουμε και ευχαρίστηση όταν αυτό συμβαίνει.

Το ερώτημα είναι : Αν όμως όλα αυτά που προκαλέσαμε με την συμπεριφορά μας σε άλλους, συμβούν σε μας από την συμπεριφορά κάποιου άλλου, πως θα νοιώθαμε;

Στο ερώτημα αυτό απαντούμε με άλλο ερώτημα:

Μήπως θα θέλαμε όπως συμπεριφερόμαστε εμείς στους άλλους να μας συμπεριφέρονται και αυτοί με τον ίδιο τρόπο και εμάς οι άλλοι;

Ας απλοποιήσουμε τα πράγματα για να γίνουν κατανοητά:

Για παράδειγμα: Ας σκεφτούμε ένα πρωϊ πως αργούμε να πάμε δουλειά γιατί κάποιος άλλος μας καθυστέρησε, είτε γιατί άργησε να μπει ή να βγει από το μπάνιο, ή δεν είχαμε ρούχα έτοιμα, ή δεν έβγαλε κάποιος το αυτοκίνητο από το παρκινγκ που ήταν μπροστά μας για να βγάλουμε το δικό μας και να φύγουμε και πολλά άλλα που μπορούν να μας φέρουν, άγχος, ένταση νεύρα με αποτέλεσμα να επηρεαστεί η συμπεριφορά μας και να την εκδηλώσουμε με τρόπο που δεν είναι αυτός που έπρεπε να ήταν..

Ας σκεφτούμε λοιπόν πως συμπεριφερόμαστε και ας αναρωτηθούμε πως θα νοιώθαμε αν ακούγαμε από τους άλλους αυτά που είπαμε εμείς, αν μας έκαναν τις ίδιες χειρονομίες και έβγαζαν τον ίδιο θυμό όπως κάναμε εμείς.

Αν αυτό που θα περιμέναμε από τους άλλους είναι διαφορετικό από αυτό που εμείς προσφέρουμε εμείς, τότε ας αλλάξουμε συμπεριφορά.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε αν σκεφτούμε πως συμπεριφερόμαστε στο αυτοκίνητο όταν κρατάμε το τιμόνι , αν περιμένουμε στην πάροδο αρκετά λεπτά και κανένας δεν μας δίνει προτεραιότητα να μπούμε στον κύριο δρόμο και πώς εμείς σκεφτόμαστε για τους άλλους και τι θα περίμεναν οι άλλοι από εμάς να κάνουμε αν είμαστε στην αντίθετη θέση.

Τα ίδια πράγματα – και για να μην τα επαναλαμβάνουμε- μπορούν να συμβούν σε όλες τις στιγμές της ζωής μας στην εργασία, στις άκρως προσωπικές μας σχέσεις, στον δρόμο, στο γήπεδο, στο ταξίδι μας και οπουδήποτε υπάρχει ανθρώπινη επικοινωνία και το επίπεδο της συμπεριφοράς μας δείχνει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μας, την μόρφωση, την κουλτούρα και το επίπεδο της κοινωνικής υπόληψης που θέλουμε να έχουμε.

Ας κάνουμε λοιπόν μια σοβαρή αυτοαξιολόγηση όλης αυτής της συμπεριφοράς που περιμένουμε από τους άλλους προς εμάς και ας την εφαρμόσουμε στην πράξη στον δικό μας τρόπο εκδήλωσης της.

Υπάρχει αρκετός χρόνος για διορθωτικές πράξεις και για βελτίωση.

Εκτός αυτού εμείς τα ορίζουμε αυτά. Αυτοαξιολόγηση, αποδοχή, απόφαση και αλλαγή...Κανένας άλλος...

Και είναι σίγουρο πως θα νοιώσουμε καλά.

Και οι άλλοι που είναι γύρω μας ακόμη καλύτερα.