Εκεί όπου το φάσμα της αδυναμίας κυριαρχεί προκαλεί την οργή των νέων.

Η αδυναμία πραγμάτωσης τους στην ζωή, ανεξάρτητα από τα πτυχία που απόκτησαν και τις δυνατότητες που είχαν, τους δίνει το αίσθημα πως εξουδετερώνεται η δύναμη τους, και πως η κοινωνία τους θεωρεί περιττούς.

Από μια πλευρά η εξήγηση αυτή μπορεί να τους δικαιώνει, γιατί η σύγχρονη κοινωνία με όλα τα αναπάντεχα που συμβαίνουν σε ένα στην βάση αρχής μη δίκαιο για πολλούς κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, αφήνει πολλά κενά στην κάλυψη των βασικών ανθρωπίνων αναγκών και οι πρώτοι που νοιώθουν την διαφορά είναι τα αδύναμα άτομα - και οι νέοι- που ακόμη δεν βρήκαν απασχόληση και να πραγματοποιήθηκαν στην ζωή και ζουν ακόμη με την οικονομική βοήθεια των γονιών τους, αποτελούν τον πιο αντιπροσωπευτικό της μέρος.

Η θέληση για απόκτηση δύναμης του ξεχωριστού ατόμου, που αναζητεί τρόπους αντίδρασης και αγώνα για το δίκιο του, τον οδηγεί στην συμμετοχή σε μια ομάδα και από εκεί φτιάχνεται η αγέλη, η οποία ενισχύει το αίσθημα της δύναμης και κάποτε μάλλον της παντοδυναμίας.

Είναι για αυτό που έφηβοι και νέοι ενώνονται στην αγέλη ή και μαζί με άλλες αγέλες βρίσκουν ευκαιρίες, είτε λόγω των περιορισμών λόγω κορονοϊού, είτε το δήθεν βίωμα μιας αδικίας της ομάδας τους στο ποδόσφαιρο, ή η δήθεν αντίθεση τους προς την εξουσία και επιτίθενται στους πιο αδύναμους, ή στους πληρωμένους Λειτουργούς από το κράτος- που είμαστε όλοι- για επιβουλή της κοινωνικής τάξης...

ΟΙ τελευταίοι στα μάτια της αγέλης παρουσιάζονται απρόσωποι και αντιμετωπίζονται σαν σώμα που εκπροσωπεί την εξουσία και την ώρα που τους χτυπούν, πετάνε αντικείμενα ή μολότωφ εναντίον τους, καθόλου δεν τους περνά απο το θολωμένο τους μυαλό πως απέναντι τους υπάρχουν άτομα σαν αυτούς- με οικογένειες και με παιδιά, που ελπίζουν να επιστρέψουν σπίτι τους σώοι, ασφαλείς και υγιείς με τον ίδιο τρόπο που και οι άλλοι εργαζόμενοι ελπίζουν να τελειώσει το οκτάωρο και να βρεθούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Μόνο όταν κάνουν το κακό και βρεθούν ενώπιον των ευθυνών τους στα Δικαστήρια, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ξεκαθαρίσει το μυαλό τους και να αντιληφθούν το κακό που έκαναν σε ένα συνάνθρωπο τους, ανεξάρτητα από τη υπηρεσία και τον ρόλο που έπαιζε όταν δεχόταν την επίθεση τους.

Η βίαιες επιθέσεις εκφράζονται με μπούλιγκ, βανδαλισμούς, καταστροφές...

Το θέμα είναι πως Δύναμη είναι να μπορείς να επιφέρεις αλλαγές, αλλά και να επιδέχεσαι τις αλλαγές. Και η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της αγέλης για διάφορους λόγους δεν κατέχει αυτή την δύναμη. Και για αυτούς, φυσικά, κάποιος άλλος φταίει για αυτό που τους συμβαίνει αλλά όχι οι ίδιοι...

Οπωσδήποτε η κοινωνική ανισότητα και η έλλειψη ίσων ευκαιριών απασχόλησης δίνει αυτή την εντύπωση πως έχουν δίκιο οι νέοι, αλλά η απόκτηση δύναμης και η επίδειξη της μέσω της αγέλης, ούτε θα δώσει πραγματική δύναμη στο ξεχωριστό της μέλος, ούτε θα λύσει τα προσωπικά του προβλήματα, ούτε θα φέρει την αλλαγή.

Απλά προσφέρει σε μερικούς ένα αίσθημα δύναμης, μέχρι την στιγμή που αυτή εκδηλώνεται και ακολουθεί η άνανδρη φυγή του ξεχωριστού ατόμου, γιατί η αγέλη με τις πρώτες συγκρούσεις χάνει την συνοχή της και ο καθένας φροντίζει να γλυτώσει τον εαυτό του και αν χρειαστεί να καρφώσει και κάποιο άλλο είναι και για αυτό έτοιμος να το κάνει.

Άρα η όλη συμμετοχή έχει ευκαιριακό χαρακτήρα και δεν έχει κανένα συγκεκριμένο άμεσο ή μακροχρόνιο σκοπό. Δίνει ένα μήνυμα για τα υπάρχοντα άλυτα προβλήματα, δεν βοηθά καθόλου στην επίλυση προβλημάτων και έχει και αρκετά άλλα μειονεκτήματα.

Πρώτο με τον τρόπο αυτό δεν κερδίζεται η στήριξη της κοινής γνώμης. Τόσο οι επίσημες ανακοινώσεις όσο και η περιγραφή που δίνουν τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας χαρακτηρίζουν τους δήθεν μαχητές των δικαίων τους ως «ανεγκέφαλους» και οι πράξεις τους είναι από όλους καταδικαστέες, διότι δεν έχει ξεκαθαρίσει το αίτημα που προβάλλουν και περισσότερο φαίνεται στα μάτια του κόσμου η ανευθυνότητα που τους χαρακτηρίζει, παρά το δίκαιο που έχουν.

Να μην μιλήσουμε για τα αρνητικά συναισθήματα που διαδίδονται με μεγάλο αίσθημα συμπόνοιας για τους πολίτες που έχουν υποστεί ζημιές σε περιουσίες τους, αυτοκίνητα και καταστήματα τους, χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτε.

Με τον τρόπο χάνουν οποιαδήποτε εμπιστοσύνη από όλους συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής ηγεσίας, η οποία με κανένα τρόπο, καμιά πολιτική δύναμη δεν θα θέλει να συνδέσει το όνομα της με την αναρχία που προωθούν οι πιο πάνω ομάδες.

Σε αυτές τις εκδηλώσεις πάντα υπάρχει και το στοιχείο της προβοκάτσιας. Δηλαδή άτομα και ομάδες που δεν συμφωνούν με τον τρόπο αυτό της αντίδρασης μπορούν να προκαλέσουν επεισόδια για να διαβάλουν την όλη προσπάθεια.

Εκείνο όμως που η υπεύθυνη πολιτεία πρέπει να κάνει ύστερα από τέτοιες οδυνηρές στιγμές, δεν είναι μόνο ο εντοπισμός των τραμπούκων και η παραδειγματική τους τιμωρία, αλλά καθορίζει την στιγμή που πρέπει να ενδιατρίψουμε για τις ανάγκες που έχει η σημερινή νεολαία, να μελετήσουμε και να προωθήσουμε τρόπους κάλυψης τους και στην πράξη να δείξουμε πως η υπόλοιπη κοινωνία νοιάζεται για αυτούς, να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση, αλλά και σε άλλες, όπου υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα η πρόληψη δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, παρά η καταστολή.