Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μιλούμε για την κατάθλιψη των γιορτών.
Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους, αλλά γενικά είναι χαρακτηριστικό πως με το πέρασμα από τον ένα στον άλλο χρόνο ο καθένας είναι πιθανόν να κάνει απολογισμό για αυτό που πέρασε και αν υπερτερούν τα αρνητικά συναισθήματα και μνήμες, τότε να, υπάρχει η πρώτη δικαιολογία.
Η αλλαγή του χρόνου συμπληρώνει σε όλους τους ενήλικες ακόμη ένα ηλικιακό έτος, που βαρύνει το βιογραφικό μας και ο καθένας το βιώνει με τον δικό του τρόπο. Να, ακόμη μια δικαιολογία.
Οι γιορτές, που μετρούνται οι μέρες μια-μια μέχρι να φθάσουν, μέσα από τα χρώματα, τα στολίσματα, τα νέα ρούχα και τις νέες ελπίδες, δίνουν την εντύπωση πως είναι κάτι ξεχωριστό και μπορούν να φέρουν την αλλαγή, ή την διαφορετικότητα από τις προηγούμενες.
Αυτές δυστυχώς έρχονται και φεύγουν και το μόνο που μας αφήνουν είναι τα κιλά που βάλαμε και το άδειο πορτοφόλι για τον επόμενο μήνα.
Και αυτή είναι μια άλλη δικαιολογία για να νοιώθουμε δυσφορία, όχι ευχαρίστηση, απογοήτευση και κάποτε απελπισία γιατί οι προσδοκίες μας δεν πραγματοποιήθηκαν ή λόγω της κατανόησης της κατάστασης μας αντιλαμβανόμαστε πως οι προσδοκίες αυτές ήταν μόνο ένα όνειρο απατηλό στο οποίο επενδύσαμε, ενώ από την αρχή ξέραμε πως δεν θα αποδώσει.
Η άσχημη οικονομική μας κατάσταση και ο φόβος να μην εκτεθούμε σε αγαπημένα μας πρόσωπα, που δεν θα μπορέσουμε να τους προσφέρουμε αυτό που θα ήθελαν είναι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που μας κάνουν να νοιώθουμε στεναχώρια για την κατάσταση μας.
Ακολουθούν και άλλοι λόγοι, πιο προσωπικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα- δεν πήραμε το δώρο που περιμέναμε από φίλους ή συγγενείς. Κάποιο μας αγνόησαν... Πήγαμε κάπου και περιμέναμε να περάσουμε καλά, αλλά κάποιος μας τα χάλασε. Περιμέναμε κάτι τονωτικό συναισθηματικό και δεν το πήραμε.
Τέτοιες μέρες όλοι κάτι περιμένουμε...
Κάτι όμως που μας διαφεύγει είναι πως μπορούμε να νοιώσουμε καλά, όχι μόνο όταν παίρνουμε κάτι, αλλά και όταν δίνουμε.
Εδώ δεν γίνεται λόγος για κάποιο δώρο που έχει υλική αξία, αλλά συναισθηματική. Το να δείξουμε προσοχή σε ένα ηλικιωμένο άτομο, μέλος της οικογένειας μας, με μια ζεστή αγκαλιά, με μια επίσκεψη, με ένα τηλεφώνημα ή ακόμη και ένα μήνυμα στο τηλέφωνο, αυτό μας γεμίζει με καλά συναισθήματα.
Να μην μιλήσουμε αν βοηθήσουμε στο καθάρισμα του σπιτιού φίλων ή συγγενών μας η κάνουμε αγορά προϊόντων που έχει κάποιος ανάγκη και δεν μπορεί να τα εξασφαλίσει μόνος τους, ή να μεταφέρουμε κάποιο άτομο εκεί που θέλει και δεν μπορεί, ή να δώσουμε πρακτική βοήθεια σε πράγματα που απαιτούν βοήθεια και από άλλα άτομα και πολλά άλλα...
Αν τελικά μας καταβάλει η κούραση και το άγχος, θα πρέπει να βρούμε πρακτικούς τρόπους να το ξεπεράσουμε χωρίς να καταφύγουμε στο αλκοόλ ή άλλες ουσίες, να μην μιλήσουμε δε και για το φαγητό, όπου αυτές οι άγιες μέρες μας δίνουν το δικαίωμα- τουλάχιστον έτσι νομίζουμε- να τρώμε ότι και όσο θέλουμε και όταν περάσουν οι γιορτές κάνουμε δίαιτα και μας περνά...
Η απασχόληση με τα παιδιά και τα εγγόνια είναι μια λύση και εκεί που δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν κατοικίδια ζώα, ένας περίπατος ή η φροντίδα τους μπορούν να μας τραβήξουν την προσοχή για να φύγει το άγχος και η κατάθλιψη των γιορτών.
Το διάβασμα ενός βιβλίου, η παρακολούθηση ενός καλού φιλμ και η με μέτρο απασχόληση στο ίντερνετ, μπορεί επίσης να γεμίσει δημιουργικά τον χρόνο μας και να μας φέρει ικανοποίηση και ευχαρίστηση
Επίσης ένας καλός προγραμματισμός για γέμισμα του χρόνου με ευχάριστα γεγονότα, με πιθανά ταξίδια σε κοντινά ή μακρινά μέρη, η συμμετοχή σε εκδηλώσεις και δράσεις με μουσική ή χορό, ή απλά η αναζήτηση ευκαιριών επικοινωνίας με άλλο κόσμο, γνωστούς και αγνώστους είναι οι καλύτεροι τρόποι αντιμετώπισης της μοναξιάς και του αισθήματος της απόρριψης...
Αυτά τα λίγα, αν τα κάνουμε και δούμε με διαφορετικό τρόπο τις γιορτές και τι αναμένουμε από αυτές, μπορούμε να αποφύγουμε στρες, άγχος και κατάθλιψη και να είναι για μας κάτι το ευχάριστοι και ωραίο.
Άρα, οι γιορτές είναι εδώ, αλλά από εμάς εξαρτάται πως θα τις βιώσουμε...