Για αρκετό χρονικό διάσημα τώρα, επιστήμονες από όλο τον κόσμο προσπαθούν να αναλύσουν την ψυχολογία όλων όσων αρνούνται τόσο επίμονα να εμβολιαστούν.

Και αυτό παρότι κάθε νύχτα οι ειδήσεις λένε πως 7 ή 8 στους δέκα που πεθαίνουν ήταν ανεμβολίαστοι..

Σε μερικούς που ανάφερα το πιο πάνω επιχείρημα, απλά ξεγλίστρησαν, λέγοντας πως «και εμβολιασμένος να είσαι, πάλι μπορείς να πεθάνεις» και συνήθως η συζήτηση διακόπτεται..

Όχι πως δεν αξίζει τον κόπο να αγωνίζεσαι να πείθεις τον κόσμο σε θέματα ιατρικής, αλλά γιατί υπάρχει πιθανότητα ακόμη και αυτοί που βρίσκονται στο κέντρο της αμφισβήτησης με την συζήτηση και αντιπαράθεση, για να παραμείνουν σταθεροί σε κάποια προηγούμενη τους τοποθέτηση, να αναγκαστούν να την υποστηρίζουν με επιμονή και να οδηγηθούν στα άκρα...

Έτσι μένουμε μέχρι εδώ..

Μιλώντας για άλλα θέματα με άτομα που έχουν πολύ φανατικά ακραίες τοποθετήσεις για κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα, ανακαλύπτομε πως ένα μεγάλο μέρος από αυτά αναγκάστηκαν από τραγικά συμβάντα της ζωής τους-παραμέληση και βία όλων των ειδών στο σπίτι και στους ίδιους από τα παιδικά χρόνια, έλλειψη εμπιστοσύνης σε όλες τις μορφές εξουσίας- πατέρα, σχολείου, αστυνομίας, κράτους, από πολύ νωρίς να παίρνουν αποφάσεις και να εκφράζουν απόψεις, που να είναι στερεές σαν πέτρα και να τις υποστηρίζουν με πείσμα μέχρι τέλους..

Τα τραύματα αυτά κάνουν τον άνθρωπο να χάσει την πίστη ή να αλλάξει την στάση του σε θέματα που άλλοι τα δέχονται με ευκολία. Δηλαδή σε όλα όσα έρχονται στην ζωή τους τα χαρακτηρίζει η αμφισβήτηση και η δυσπιστία...

Άρα και αυτό το θέμα, της ασθένειας του κορονοϊού, της μόλυνσης, της καραντίνας και των περιορισμών, του ρίσκου του θανάτου, του εμβολίου και όλα όσα παρουσιάζονται να έρχονται στο δικό τους μυαλό, από πάνω, σαν διαταγές και επιβουλή και αντιμετωπίζονται με άρνηση.

Να μην ξεχνούμε πως αυτό συμβαίνει σε άτομα που βίωσαν το τραύμα της βίας με άλλους τρόπους και σε άλλες εποχές, τότε που αναπτύσσονταν σαν προσωπικότητες και εμπεδώθηκαν τα αντιεξουσιαστικά τους «πιστεύω» για καλά στην ψυχή τους και η αντίδραση τους παραμένει ακριβώς η ίδια..

Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει τρόπος και χρόνος για να γίνει δημιουργική συζήτηση με τα άτομα αυτά για τα πράγματα που στο παρελθόν διαδραμάτισαν σοβαρό ρόλο στην ζωή τους, που τους κάνουν σήμερα να έχουν μια αρνητική στάση σε κοινωνικά φαινόμενα, οποιασδήποτε μορφής, γιατί πιθανόν να τους θυμίζουν τις δικές τους οδυνηρές εμπειρίες και χωρίς να το αντιληφθούν να τις ταυτίζουν με αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα.

Εκτός αυτού, ποιος θα ήθελε τώρα να ανασκαλεύει παλιά, παιδικά, εφηβικά ή και νεανικά τραύματα, που κρύφτηκαν με πολλή τέχνη κάτω από το χαλί του χρόνου, απλά και μόνο για να βρεθεί μια δικαιολογία για την άτσαλη στάση που έχει κάποιος απέναντι σε άλλα προβλήματα, όπως είναι και αυτό του εμβολιασμού;...

Όπως αντιλαμβανόμαστε εδώ υπάρχει ένα σοβαρό θέμα «πεποιθήσεων» και «στάσεων» απέναντι στο φαινόμενο αυτό.

Τα άτομα που είδαμε πιο πάνω με όλα τους τα βιώματα δημιούργησαν « πεποιθήσεις», «πιστεύω», που ζυμώθηκαν μέσα από τα τραύματα, τον πόνο και τα βιώματα τους και έγιναν ατσάλι και εμείς – όλη η επιστημονική κοινότητα και η πολιτεία με πολύ φθηνά επιχειρήματα ( εκκλήσεις, δωροδοκία, βίντεο-κλιπ, παράθεση αριθμών, όπως κάναμε και εμείς πιο πάνω, με απειλές και αποκλεισμούς) να προσπαθούμε να αλλάξουμε όχι τις στάσεις τους αλλά τα «πιστεύω» τους..

Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε, πρέπει σε πολύ προσωπικό επίπεδο, με πολλή υπομονή να γίνει διαβούλευση με τα άτομα αυτά, με συνεχή και μακροχρόνια προσπάθεια αντιμετώπισης των τραυματικών τους εμπειριών και των μετατραυματικών επακόλουθων τους.

Είναι όμως ευθύνη και των ίδιων των ατόμων, που βίωσαν στα παιδικά, εφηβικά τους χρόνια αντιξοότητες και αντιλαμβάνονται πως έχουν δυσκολίες επικοινωνίας με άλλα άτομα στην εργασία, στην γειτονιά, στο γήπεδο ή στις πολύ προσωπικές τους σχέσεις να αναζητήσουν βοήθεια.

Η βοήθεια αυτή έχει στόχο να βγάλει στην επιφάνεια όλα αυτά που επηρεάζουν την προσωπικότητα τους, την λήψη αποφάσεων τους και τους χαρακτηρίζουν σαν «άτσαλους» και με την ανάλογη ψυχολογική επεξεργασία να απελευθερωθούν από αρκετά βάρη που κουβαλούν στην ράχη τους από το παρελθόν και να αναθεωρήσουν κάποια « πιστεύω», που τους εμποδίζουν να είναι κοινωνικοί όπως τους υπολοίπους ανθρώπους.

Πιθανόν όλα αυτά να βοηθήσουν όπως αναθεωρήσουν και τα πιστεύω τους, ή τουλάχιστον την στάση τους απέναντι στα εμβόλια..