Όταν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε διάγνωση μείζονος κατάθλιψης και καθορισμένη θεραπεία- φαρμακοθεραπεία ή ψυχοθεραπεία ή τον συνδυασμό και των δύο, μπορεί να αναζητήσουμε και την στήριξη από το περιβάλλον μας.

Ακόμη και όταν δεν θέλουμε να προχωρήσουμε στα πιο πάνω, μπορούμε να κάνουμε τα ίδια βήματα αναφορικά με την στήριξη από το περιβάλλον μας. Απλά πιο πάνω αυτό γίνεται σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, αλλά εδώ γίνεται από μόνο του.

Σε όλες τις περιπτώσεις και πιθανότητες θεραπείας το πρώτο μας μέλημα είναι να ανακοινώσουμε σε αγαπημένα μας άτομα τι είναι αυτό που βιώνουμε και μέχρι που φτάσαμε και τι είναι αυτό που σκεφτόμαστε να κάνουμε και τι είδους βοήθεια έχουμε ανάγκη, αλλά είναι σημαντικό να καθορίσουμε τα όρια μας.

Ένα βασικό σημείο της επαφής μας αυτής είναι ότι μαζί με τους δικούς μας με κανένα τρόπο δεν συζητούμε, ούτε επιτρέπουμε να ασχοληθούν με την φαρμακοθεραπεία μας με παρεμβάσεις όπως:

« Με αυτά τα φάρμακα θα γίνεις ζόμπι»,

«Δεν θα μπορείς να εργαστείς» ,

«Μπορεί και να εθιστείς σε αυτά»...

ή το χειρότερο από όλα είναι να ακουστούν δηλώσεις όπως:

« Εγώ έπαιρνα το τάδε φάρμακο και έγινα καλά»

ή «Το φάρμακο που παίρνεις, το έπαιρνε μια φίλη μου και παρ΄ολίγο να πεθάνει»..

Θα καταστρέψεις την σεξουαλική σου ζωή.. και πολλά άλλα παρόμοια..

Δηλαδή από την αρχή πρέπει να γίνει ξεκάθαρο από όλους πως για τα φάρμακα μου αποφασίζει ο γιατρός μου και πως αυτό που ζητούμε εμείς είναι κατανόηση και υποστήριξη.

Αυτό σημαίνει πως όλοι όσοι είναι δίπλα μας και θέλουν να μας βοηθήσουν δεν θα πρέπει να παρεμβαίνουν στην ζωή μας ή να μας πιέζουν να κάνουμε πράγματα, που εμείς δηλώνουμε πως δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε αυτή την δεδομένη στιγμή.

Για παράδειγμα ένα από τα συμπτώματα της κατάθλιψης μας είναι να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, να έχουμε αγοραφοβία ( Να μην μας αρέσει να βγαίνουμε έξω και να είμαστε εκεί που υπάρχει πολύς κόσμος) ή να νοιώθουμε πως δεν έχουμε καλή εμφάνιση και αυτό δεν μας κάνει να νοιώθουμε καλά για να εμφανιζόμαστε δημόσια.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η πίεση για να λάβουμε μέρος σε μια κοινωνική εκδήλωση- γάμος, βαφτίσια, γενέθλια ή άλλη σύναξη με πολυκοσμία και θόρυβο, γιατί δήθεν θα μας κάνει να νοιώσουμε καλύτερα, πιθανόν να μην μας βοηθήσει στην κατάσταση που είμαστε, αλλά να μας επιδεινώσει την πάθηση μας.

Η ανάληψη δικών μας ευθυνών από άτομα του περιβάλλοντος μας, για κοινωνικές παρουσιάσεις (δηλαδή με μια καλή δικαιολογία, να μας εκπροσωπήσουν σε κοινωνικές μας υποχρεώσεις), για θέματα που δυσκολευόμαστε εμείς να τα διεκπεραιώσουμε, είναι επίσης μεγάλη βοήθεια.

Το γεγονός ότι έχουμε το αίσθημα πως σ΄αυτή την δύσκολη μας στιγμή έχουμε άτομα- φίλους και συγγενείς που θα μας συμπαρασταθούν, αυτό είναι άκρως βοηθητικό για την αποθεράπευση μας.

Και όλα αυτά δεν θα είναι για πάντα, αλλά ώσπου να γίνουμε καλά.

Μια άλλη κατάσταση είναι η αναζήτηση βοήθειας από την κοινότητα.

Αν στο χώρο που μένουμε λειτουργούν εξειδικευμένες ομάδες ψυχολογικής στήριξης μπορούμε να απευθυνθούμε.

Εκεί υπάρχουν ομότιμοι, από τους οποίους μπορούμε να πάρουμε εμπειρίες, που πέρασαν παρόμοια κατάσταση, αλλά και να δώσουμε και εμείς ψυχολογική στήριξη σε άλλους.

Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές κοινοτικής συλλογικής βοήθειας, οι οποίες μπορούν έμμεσα να ενισχύσουν την ψυχική μας υγεία. Αυτές είναι διάφορες εθελοντικές οργανώσεις, όπου μπορούμε να ενταχθούμε.

Το κέρδος μας είναι πολλαπλό- από την μια έχουμε το αίσθημα πως ανήκουμε κάπου και αυτό μας δίνει μεγάλη δύναμη γιατί δεν νοιώθουμε μόνοι μας, αποφεύγουμε την απομόνωση μας, ενισχύεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοεικόνα μας, αλλά και η κοινωνική μας υπόσταση και από την άλλη η προσφορά μας προς άλλους συνανθρώπους μας επιστρέφει το αίσθημα πως εμείς την παίρνουμε.

Η συμμετοχή μας λοιπόν σε κοινοτικές και κοινωνικές δομές λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μας, όπου η κατάθλιψη μας μειώνει τα ενδιαφέροντα μας και την θέληση μας για την ζωή.

Η σύγχρονη τεχνολογία επίσης μπορεί να συμβάλει αρκετά στην ψυχολογική μας στήριξη.

Στο εξωτερικό υπάρχουν αρκετές πλατφόρμες και ομάδες στις οποίες μπορούμε να απευθυνθούμε και να πάρουμε και να δώσουμε ψυχολογική στήριξη και βοήθεια.

Δεν είναι όμως και λίγες οι περιπτώσεις όπου σε συνομιλίες μας με άλλα άτομα που επικοινωνούμε με διάφορες σελίδες ή στο κινητό, να πάρουμε και να δώσουμε στήριξη.

Και εδώ όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να διατηρήσουμε τα όρια μας και να περιοριστούμε μόνο στον χώρο της ψυχολογικής υποστήριξης.

Όπως βλέπουμε υπάρχουν αρκετοί τρόποι αντιμετώπισης της μείζονας κατάθλιψης, όπου ο ένας ή ο άλλος τρόπος, ή ο συνδυασμός τους μπορούν να αποτρέψουν, να θεραπεύσουν ή να προλάβουν ενδεχόμενη μελλοντική της υποτροπή.

Το θέμα είναι να αποκαλύψουμε αυτό που βιώνουμε και να τολμήσουμε και να ζητήσουμε βοήθεια.

Και να είμαστε σίγουροι, πως θα την βρούμε...