Από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα η ανθρωπότητα βιώνει την ψηφιακή επανάσταση. Οι μεγαλύτεροι που έζησαν την αλλαγή αυτή μπορούν να κατανοήσουν το μέγεθος της διαφοράς στο πέρασμα από την μηχανική- ηλεκτρική τεχνολογία σε ψηφιακή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η μαζική παραγωγή ηλεκτρονικών ειδών τεχνολογίας, μαζί με την συνεχή μείωση των τιμών τους και έτσι αυτά έγιναν ευρέως διαδεδομένα.
Αυτοί όμως που γεννήθηκαν μετά το 2000, βρίσκονται και ζουν στην εποχή της πληροφορίας και όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους για αυτούς είναι δεδομένα, μέσα στα οποία γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν με τρόπο που δεν χρειάζεται να γνωρίζουν την ιστορική αλλαγή για να τα αποδεχτούν και να τα κάνουν τρόπο της καθημερινής τους ζωής. Γι αυτό το λόγο βλέπουμε συχνά παιδάκια των δύο - τριών χρονών να χειρίζονται το τάμπλετ και το κινητό τηλέφωνο καλύτερα από ότι τα μπιμπερό που έχουν στο άλλο χέρι. Η εξέλιξη αυτή επέφερε επιπτώσεις στις κοινωνικές, οικονομικές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Στις θετικές εξελίξεις περιλαμβάνονται τα ακόλουθα: Άμεση και εύκολη διασύνδεση, ελεύθερη διάδοση πληροφοριών και ελευθερία του λόγου, ενίσχυση της παγκοσμιοποίησης. Επίσης έδωσε ευκαιρίες ανάπτυξη της καινοτομίας στους τομείς της οικονομίας. Η αμεσότητα της προσωπικής επικοινωνίας μέσω του ίντερνετ μείωσε το άγχος της μοναξιάς στις διαπροσωπικές σχέσεις και βοήθησε να δημιουργηθεί ένα νέο αίσθημα ασφάλειας, αφού μπορεί να εξασφαλιστεί άμεση ακουστική και οπτική επαφή με αγαπημένα πρόσωπα. Λόγω της πιο πάνω δυνατότητας πρόσφερε νέες ευκαιρίες στήριξης σε δύσκολες στιγμές και επίλυσης σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων μέσω επαγγελματιών ψυχικής υγείας.
Στις αρνητικές επιπτώσεις περιλαμβάνονται: η πληροφοριακή υπερφόρτωση. Η ανάπτυξη ενός νέου εγκληματικού πεδίου, που δύσκολα εντοπίζεται και καταπολεμείται. Πολλές φοράς αντί να αυξάνει, μειώνει την παραγωγικότητα στον χώρο εργασίας. Συχνά παρατηρείται παραβίαση της ιδιωτική ζωής. Η υπεραπασχόληση με αυτά στερεί την άμεση ανθρώπινη επικοινωνία και διαφοροποιεί την ποιότητα των διαπροσωπικών σχέσεων. Η υπεραπασχόληση με τα ηλεκτρονικά μέσα δημιουργεί τάσεις εθισμού σε αυτά.
Κυρίως λόγω των πολλών ωρών απασχόλησης και απομόνωσης από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα να αναπτύξουν ανοχή σε αυτά , δηλαδή να ζητούν περισσότερες ώρες απασχόλησης για να βιώσουν την ίδια ευχαρίστηση που έπαιρναν με λιγότερο χρόνο. Από την άλλη όταν είναι μακριά από αυτά βιώνουν στέρηση και αυτή εκδηλώνεται με άγχος, κατάθλιψη και θυμό.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως στις 18 Ιουνίου 2018, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε επισήμως τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια ως διαταραχή. Άρα λοιπόν η εξάρτηση σε αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι ένα σοβαρό θέμα, το οποίο ο σύγχρονος γονιός θα πρέπει από πολύ νωρίς να έχει υπόψη για να το αντιμετωπίσει.
Αυτό με πιο απλά λόγια σημαίνει να κάνει πρόληψη. Η πρόληψη δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο οι απαγορεύσεις. Είναι ο συνεχής διάλογος, η με λογικό τρόπο επεξήγηση των θετικών και αρνητικών της χρήσης της τηλεόρασης, των ηλεκτρονικών παιγνιδιών, του ίντερνετ και του κινητού τηλεφώνου, η κάλυψη των αναγκών των παιδιών μας για παιγνίδι και επικοινωνία και η ταυτόχρονη πρόταση εναλλακτικών προτάσεων.
Μια από τις εναλλακτικές είναι η μουσική, η οποία είναι πιο υγιής, ασφαλής, ωφέλιμη και διασκεδαστική. Αυτή βοηθά στην πνευματική ανάπτυξη των παιδιών και έχει επίσης ηρεμιστικές και θεραπευτικές ικανότητες προς τον εγκέφαλο τους. Η μουσική έχει επίδραση στις κινητικές, γλωσσικές, κοινωνικές, γνωστικές και ακαδημαϊκές ικανότητες των παιδιών, φέρνει το παιδί σε επαφή με πολυαισθητηριακές εμπειρίες που ενδυναμώνουν την ικανότητα μάθησης και ενισχύουν την γνωστική του ανάπτυξη. Και εδώ όμως όλα πρέπει να λειτουργούν με μέτρο, διότι ο κίνδυνος εθισμού ελλοχεύει παντού.