`` Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ``

ΕΡΕΥΝΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ

1999

ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΔΡ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΡΕΣΙΕΣ, M.D.Ph.D, ΔΡ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΥΛΑΚΗΣ Ph.D

1. ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΤΑ ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΗΛΙΚΙΑ

Το ποσοστό των ανδρών που περιλήφθηκαν στην έρευνα ήταν 87.1% και των γυναικών 12.9%. Το ποσοστό αυτό ανατακλά και την πραγματικότητα στο σύνολο των κρατουμένων στις Κεντρικές Φυλακές κατά την χρονική περίοδο που έγινε η έρευνα.

Η πλειοψηφία των ατόμων που περιελήφθησαν στην έρευνα είναι από τα 27 μέχρι τα 40 χρόνια και αυτοί καλύπτουν τα 63.2% των φυλακισμένων. Ένα ποσοστό 16.7% είναι άτομα ηλικίας 16-20 χρονών.

2. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Αναλύοντας τον πίνακα αυτό διαπιστώνουμε ένα μεγάλο ποσοστό μέχρι 25% να είναι διαζευγμένοι ή σε διάσταση. Εάν υπολογιστεί πως οι έγγαμοι είναι 32.3% τότε αντιλαμβανόμαστε πως το ποσοστό των ατόμων που έκαναν οικογένεια και τώρα δεν έχουν είναι μεγάλο. Οι άγαμοι είναι το 32.3% του συνόλου.

3. ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΗΛΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗ

Μια άλλη πτυχή του δράματος των φυλακισμένων και σαν αντανάκλαση του ψηλού ποσοστού διαζυγίων και διαζευγμένων ατόμων ανάμεσα σαυτούς είναι τα παιδιά τους που παραμένουν ελεύθερα φυλακισμένα με το στίγμα του γονιού που μπαίνει στην Φυλακή.

Οι φυλακισμένοι με ποσοστό 15.4% είχαν ένα παιδί κατά την εισδοχή τους στην Φυλακή. 30.8% από αυτούς είχαν δύο παιδιά και 7.7 % είχαν τρία. από αυτά 55.6 % ήσαν κορίτσια και 44.4% αγόρια.

Τα παιδιά των κρατουμένων μέχρι ηλικίας 15 χρονών αποτελούν το 79.4 % και το υπόλοιπο 20.6% είναι πάνω από 16 χρονών.

Το στοιχείο αυτό είναι αρκετά ανησυχητικό διότι οκτώ στα δέκα παιδιά βιώνουν στα χρόνια της εφηβείας και προεφηβέιας μια αρκετά ψυχοπιεστική κατάσταση, την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα ή την μητέρα και σύνδεση με την φυλάκιση που είναι κοινωνικός στιγματισμός. Ταυτόχρονα, έχοντας υπόψη και το ψηλό ποσοστό διαζυγίων, τα παιδία υπολογίζουμε σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση της ανάπτυξης τους και τους γονεϊκούς διαπληκτισμούς, συγκρούσεις και την ανασφάλεια του χωρισμού.

4. ΑΡΙΘΜΟΣ ΓΑΜΩΝ ΚΑΙ ΑΡΡΑΒΩΝΩΝ ΚΑΙ Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Ο Πίνακας αυτός παρουσιάζει των αριθμό των γάμων/αρραβώνων που πραγματοποίησαν οι κρατούμενοι και φαίνεται η μη σοβαρή τους σχέση με τον θεσμό του γάμου, που πιθανόν να είναι μέρος και της πιθανής ασταθούς τους αντίληψης για την ζωή, τους κανόνες και τους νόμους της κοινωνικής ζωής, τους οποίους παραβίασαν και βρίσκονται στην Φυλακή.

Η καταπληκτική πλειοψηφία των 75.6% έχουν περισσότερους από ένα γάμο/αρραβώνα και μόνο 31.0% των εγγάμων κρατουμένων έχει ένα γάμο/αρραβώνα στο ενεργητικό του.

Έκπληξη επίσης κάνει πως περισσότεροι από τους μισούς κρατουμένους βρίσκονται στην φυλακή κατά τους πρώτους δύο χρόνους της έγγαμης ζωής τους. Έχοντας υπόψη πώς η δικαστική διαδικασία στην Κύπρο, από την στιγμή της διάπραξης της παράβασης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, διαρκεί αρκετά μπορεί κάποιος να εξαγάγει το συμπέρασμα πως αρκετά από τα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν πιθανόν να έγιναν πριν την έγγαμη ζωή τους, καθώς επίσης η απειλή της τυχόν φυλάκισης τους, λόγω της παραβατικής τους δραστηριότητας και η ανασφάλεια που ένοιωθαν να τους οδηγούσε πιθανόν στην αναζήτηση υποστήριξης από ένα άνθρωπο που τους νοιώθει και τους αγαπά και από μια σχέση που να έχει σοβαρό σκοπό δέσμευσης που προσφέρει φυγή από προηγούμενες πραγματικότητες.

5. ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ

Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται στον Πίνακα αυτό είναι δηλώσεις και διαπιστώσεις των ίδιων των κρατουμένων, όπως οι ίδιοι τα βίωσαν και πιθανόν να η πραγματική αλήθεια να είναι διαφορετική. Σημασία είναι η πραγματικότητα όπως την είδαν και την ένοιωσαν οι ίδιοι.

Ένα ασήμαντα μικρό ποσοστό ατόμων με 3.2% δηλώνουν πως στην παιδική τους ηλικία μέχρι 12 χρονών δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην οικογένεια τους.

Αν επικεντρώσουμε την προσοχή μας μέχρι την ηλικία των 18 όπου ολοκληρώνεται και ωριμάζει η προσωπικότητα του νέου, διαπιστώνουμε την τεράστια σημασία που έχει η κατάσταση της οικογένειας για την ανάπτυξη συμπεριφοράς που να οδηγεί στην παραβατικότητα και στην φυλακή.

Τα προβλήματα υγείας των γονιών που δημιουργούν αισθήματα αγωνίας και άγχους στα παιδιά συανατούνται στα 38.7% των φυλακισμένων.

Η ύπαρξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια από άλλα μέλη της συνόδευσε την ζωή των φυλακισμένων μέχρι την ηλικία των 18 χρονών σε ποσοστά 48.3% από το σύνολο των φυλακιμσένωβν. Επίσης ακόμα ένα ποσοστό 25.8% των φυλακισμένων βίωναν αντικοινωνική συμπεριφορά στην οικογένεια τους και στην ηλικία των 19-30 τους χρόνων.

16.0% των κρατουμένων δήλωσαν πως μέχρι τα 18 τους χρόνια βίωναν βία μέσα και καυγάδες μέσα στην οικογένεια τους. Έναν άλλο ποσοστό 3.2% βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση και μέχρι τα 30 τους.

Η αδιαφορία των γονιών είναι ένας πολύ γενικός όρος που ο καθένας τον νοιώθει και τον εξηγά με τον δικό του τρόπο. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό φυλακισμένων, 73.4% παραπονούνται πως υπέφεραν την αδιαφορία των γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 19.2% κατά τα επόμενα τους χρόνια.

Η απουσία του γονιού σημειώνεται από το 9.6 % των κρατουμένων, σαν κα΄τι που συνόδευε την ανάπτυξη τους μέχρι τα 18 τους χρόνια.

Ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό κρατουμένων που ανέρχεται στο 32.1% δηλώνει πως έχει πατέρα αγνοούμενο. Το στοιχείο χρήζει ιδιαίτερης μελέτης και ανοίγει μια νέα σελίδα στην τραγωδία της οικογένειας που έχει αγνοούμενο πατέρα και φυλακισμένο παιδί.

6. ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ

Η απασχόληση με δημιουργική ενασχόληση στα διάφορα στάδια ανάπτυξης του ατόμου παίζει αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και της πιθανής σχέσης του με την ανάπτυξη παραβατικότητας στα ίδια ή στα επόμενα στάδια.

Κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας μέψριο 12 χρονών, όλοι οι κρατούμενοι φοιτούσαν στον Δημοτικό Σχολείο. Ένα ποσοστό 84.6% από αυτούς κατά την γυμνασική και λυκειακή ηλικία των 13-18 πήγαιναν σχολείο και 28.6% ήσαν φοιτητές στο επόμενο ηλικιακό στάδιο 19-30. από τους φυλακισμένους μόνο το 6.3% δήλωσαν πως εργάζονταν τακτικά.

Η ανεργία στα επόμενα στάδια φαίνεται να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φυλακισμένων κατά το ηλικιακό στάδιο από τα 31 και άνω αφού 36.4% δήλωσαν πως ήσαν εποχιακά άνεργοι και 25.4% τακτικά άνεργοι.

7. ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ/ΕΦΗΒΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Οι οικονομικές δυσκολίες αναφέρονται πως συνόδευαν την ζωή όλων των κρατουμένων (100%) μέχρι τα 12 τους χρόνια και το 91% κατά τα επόμενα χρόνια μέχρι τα 18 τους.

Φαίνεται πως το διαζύγιο των γονιών πιθανόν να έπαιξε σοβαρό ρόλο στην ανάπτυξη τους αλλά και στην ζωή που τους οδήγησε στην Φυλακή. 36.2% από τους κρατουμένους είχαν βιώσει διαζύγιο των γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 42.4% στο σύνολο τους.

Επίσης 18.8% από αυτούς βίωσαν τον θάνατο γονέα/γονιών τους μέχρι τα 18 τους χρόνια και 54.5% στο σύνολο τους μέχρι τα 40 τους.

8. ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗ

Οι πλειοψηφία των κρατουμένων ζούσαν με γονείς (32.5%) και 38.7% με συζύγους/αρραβωνιαστικούς πριν την φυλάκιση τους. Μόνοι τους ζούσαν το 16.1%. Με την μητέρα τους συζούσαν το 6/4% και το 3.2% με κάποιο άλλο συγγενικό τους πρόσωπο.

9. ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 7-12 ΧΡΟΝΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Φαίνεται πως η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά των νέων που τους οδήγησε στην Φυλακή δεν έρχεται χωρίς πρόδρομα σύνδρομα στην ηλικία των 7-12 χρονών. Μερικά από αυτά περιγράφονται στο πίνακα που θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε.

Η κακή οικονομική κατάσταση που παρουσίασαν κατά 100% των κρατουμένων σαν τις συνθήκες που βίωσαν κατά την παιδικής τους ηλικία 6-12 χρονών έδωσε άμεση αντανάκλαση και στην πρόωρη εμπλοκή τους με 32.5% σε κλοπές στις ηλικίες των 6-12. Ακολουθούν η καταστρεπτικότητα με 25.8%, η έκφραση επιθετικότητας με 19.4% και η φυγή από το σχολείο με 16.1%. Η φυγή από το σπίτι στο πιο πάνω ηλικιακό επίπεδο συναντάται στο 9.6% των περιπτώσεων.

Δεν είναι και τυχαίο το γεγονός πως ένας στους πέντε κρατουμένους (19.4%) κατά τις ηλικίες 6-12 βρισκόταν κάτω από την εποπτεία του Γραφείου Ευημερίας.

10. Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Οι κρατούμενοι περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους η οικογένεια τους χειριζόταν στην παιδική τους περίοδο. Οι ίδιοι αναφέρουν πως η σωματική τιμωρία και η καθοδήγηση/συμβουλευτική ήσαν οι πιο χαρακτηριστικοί τρόποι, με ίσα ποσοστά 32.2%, με τους οποίους οι οικείοι τους αντιμετώπιζαν. Ακολουθούν η επίπληξη και παρατήρηση με 22.6%. Η αδιαφορία με 12.9% και η υπερπροστασία είναι στοιχεία της συμπεριφοράς των γονέων προς τα παιδιά ηλικία 6-12 χρονών.

Η εκδίωξη από το σπίτι με 6.4% παρουσιάζει μια άλλη πτυχή της σχέσης της οικογένειας με τον υποψήφιο παραβάτη κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας.

Το πιο πάνω στοιχείο είναι πολύ βασικό και κάπως άγνωστο για την παιδική ηλικία και χρήζει ιδιαίτερης μελέτης.

11. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 7-12 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Οι ίδιοι οι κρατούμενοι αναφέρουν πως 38.7% από αυτούς έτυχαν καθοδήγηης/συμβουλής κατά τα παιδικά τους χρόνια στο σχολείο και 25.8% από αυτούς εκδιώχθηκαν ή αποβλήθηκαν από το Δημοτικό σχολείο.

Με ίσα ποσοστά 19.4% οι ίδιοι δήλωσαν πως έτυχαν σωματικής τιμωρίας και επίπληξης/παρατήρησης από το σχολείο. Παρά τα μεγάλα ποσοστά αντικοινωνικής συμπεριφοράς μόνο 12.9% έτυχαν παραπομπής στο Γραφείο Ευημερίας και μόνο 3.2% σε εκπαιδευτικό ψυχολόγο.

Aπό τα πιο πάνω στοιχεία φαίνεται καθαρά πως οι μεθόδοι αγωγής και καθοδήγησης με την χρησιμοποίηση ειδικών επαγγελματιών απουσιάζουν εντελώς κατά τα χρόνια εκείνα, όπου οι φυλακισμένοι βρίσκονταν στην πιο πάνω ηλικία, κάτι που πρέπει να προβληματίσει τις επερχόμενες γενεές.

12. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 7-12 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Οι κρατούμενοι των Κεντρικών φυλακών που έτυχε να παραπεμφθούν και να τύχουν παρακολούθησης από το Γραφείο Ευημερίας αναφέρουν πως 12.9% από αυτούς βρίσκονταν υπο συνεχή επίβλεψη,12.9% στάλθηκαν σε ίδρυμα και 6.4% τοποθετήθηκαν σε θετή οικογένεια.

Ο μικρός αριθμός των ατόμων που βρίσκονταν υπο επίβλεψη θέτει ένα μεγάλο ερωτηματικό για την ουσιαστική παρέμβαση του Γραφείου Ευημερίας στις περιπτώσεις ύπαρξης ομάδων υψηλού κινδύνου μέσα στην κοινότητα και αναζήτηση ταυτόχρονα άλλων εναλλακτικών λύσεων για έγκαιρη προληπτική δραστηριότητα.

Επίσης χρήσιμο θα ήταν να γίνει περισσότερη ανάλυση της κατάστασης των ατόμων που σε μια τέτοια ηλικία παρέμειναν σε ίδρυμα και πως το ίδρυμα έπαιξε ρόλο στην παραπέρα εξέλιξη τους ως προσωπικότητες που κατάληξαν στην φυλακή.

13. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 7-12 ΧΡΟΝΙΑ

Οι κρατούμενοι που έτυχε να έχουν επαφή με την Αστυνομία ανάφεραν σε ποσοστά 4.9% πως έτυχαν επίπληξη/παρατήρηση, με τα ίδια ποσοστά παραπέμφθηκαν στο Γραφείο Ευημερίας και με ποσοστά 3.1% ανάφεραν πως έτυχαν σωματικής τιμωρίας.Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πως ένας στους δέκα είχε στην παιδική του ηλικία επαφή με την Αστυνομία, ένα στοιχείο πολύ βασικό που αν ληφθεί υπόψη μπορεί να παίξει βασικό ρόλο στην πρόληψη.

14. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 13-20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Σχεδόν ένας στους τρεις, 29.9%, δήλωσαν ότι δέχτηκαν καθοδήγηση/ συμβουλή, 25.8% αποβλήθηκαν από το σχολείο και 19.4% έτυχαν επίπληξης/παρατήρησης από το σχολείο . Το ποσοστό των φυλακισμένων που έτυχαν σωματικής τιμωρίας στο Γυμνάσιο ανέρχεται στα 16.1%. Μόνο 6.4% ήσαν τα άτομα που παραπέμφθηκαν στο Γραφείο Ευημερίας και κανένας δεν έτυχε παραπομπής σε Εκπαιδευτικό Ψυχολόγο.

Εδώ κάνουν έντονη εντύπωση τα σχετικά ψηλά ποσοστά -ένας στους τέσσερις αποβλήθηκαν από το σχολείο και το γεγονός ότι κανένας δεν έτυχε παραπομπής και παρακολούθησης από εκπαιδευτικό ψυχολόγο. Έχοντας υπόψη πως το μέτρο της αποβολής παραμένει μέχρι σήμερα ως ένα από τα βασικά στην τήρηση της πειθαρχίας στα σχολεία, πρέπει να γίνει περισσότερη μελέτη και σκέψη για την χρησιμότητα του ως μέτρου διαπαιδαγώγησης.

15. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 13-20 ΧΡΟΝΙΑ

Τα άτομα που έτυχαν παρακολούθησης και επίβλεψης από το Γραφείο Ευημερίας είναι με ποσοστό 19.4% . Ένα παρόμοιο ποσοστό φυλακισμένων παραπέμφθηκαν σε Ίδρυμα κατά την ίδια χρονική περίοδο.

Και εδώ, όπως και στην προηγούμενη χρονική περίοδο χρήζει μελέτης ο ρόλος και η ωφελιμότητα της ιδρυματικής παρακολούθησης ατόμων με παραβατική συμπεριφορά στην εποχή της εφηβείας.

16. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 13-20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι φυλακισμένοι είχαν επαφή για κάποιο λόγο με την αστυνομία από την ανάλυση των αποτελεσμάτων φαίνεται πως στις 29.4% των περιπτώσεων έτυχαν επίπληξη/παρατήρηση σε 25.8% έτυχαν παραπομπή στο Γραφείο Ευημερίας και ένας στους πέντε (19.4%) υποβλήθηκε σε σωματική τιμωρία.

Το θέμα της σωματικής τιμωρίας είναι κάτι το οποίο φαίνεται πως υπήρχε μέσα στην ζωή των φυλακισμένων, κάτι που χρήζει πιο διεξοδικής μελέτης και διευκρίνησης.

17. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΑ 13-20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Aπό την ανάλυση των στοιχείων κάνει εντύπωση η εκδίωξη από το σπίτι που συναντάται σε 12.9% και η καταγγελία στην αστυνομία σε 16.1%. Εάν προσθέσουμε και τα ποσοστά των 25.8% όπου έγινε αναφορά στο Γραφείο Ευημερίας καθώς και τα ποσοστά της αδιαφορίας των 12.9% τότε οκτώ στις δέκα περιπτώσεις φυλακισμένων χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι κατά τις οποίες δεν αναπτύσσεται διάλογος και προσωπική επαφή μέσα στην οικογένεια.

Επίσης είναι άξιον προσοχής και το στοιχείο της υπερπροστασίας τονίζεται και υποδεικνύεται από ένα στους δέκα φυλακισμένους.

18. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 21 ΧΡΟΝΩΝ

Τα δύο στοιχεία τα οποία ξεχωρίζουν από την ανάλυση είναι η επίπληξη και η τιμωρία που συναντάται σε 22.6% των δηλώσεων των φυλακισμένων και η αδιαφορία που υποδεικνύεται σε ποσοστό 16.1%. Παρήγορο είναι το γεγονός ότι το ποσοστό της σωματικής τιμωρίας και της εκδίωξης από το σπίτι είναι πολύ χαμηλό-3.2%.

19. ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 13-20 ΧΡΟΝΩΝ

Μεγάλης σημασία είναι η συμπεριφορά που έχουν δείξει οι φυλακισμένοι κατά την εφηβεία τους. Εκτός από τις επιδράσεις του περιβάλλοντος και των χειρισμό από την οικογένεια, διαφόρους κοινωνικούς και κρατικούς φορείς η συμπεριφορά στην ηλικιακή αυτή περίοδο μπορεί να προδιαγράψει την πρόδρομη συμπεριφορά σε επόμενα στάδια.

Οι κλοπές φαίνεται πως είναι η πιο μαζική εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς των φυλακισμένων κατά την εφηβική τους ηλικία. 45.1% από τους φυλακισμένους δήλωσαν πως είχαν εμπλακεί σε κλοπές, ακολουθούνοι φυγές από το σχολείο και το σπίτι και η κακόβουλες ζημιές.

Η αρνητική κοινωνική στάση φαίνεται και από τις περιπτώσεις επιθετικότητας και εξύβρισης που συναντάται σε ένα κάθε πέντε φυλακισμένους.

20. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 21 ΧΡΟΝΩΝ

Η επίβλεψη από το Γραφείο Ευημερίας μειώνεται κατά την ηλικία αυτή σε 12.9% και η τοποθέτηση σε ίδρυμα στο 3.2%. Το τελευταίο είναι αξιοπρόσεκτο διότι και σαυτή την ηλικία είναι περίεργο να στέλλονται άτομα σε ιδρύματα.

21. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 21 ΧΡΟΝΩΝ

Aπό την ανάλυση των στοιχείων είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η σωματική τιμωρία υπάρχει ακόμα στην σχέση ανάμεσα στους φυλακισμένους και στην αστυνομία- 12.9% των περιπτώσεων.

22. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ 13-20 ΧΡΟΝΩΝ

Έχοντας υπόψη την κατάληξη των ατόμων αυτών στην φυλακή αντιλαμβανόμαστε πως η πορεία τους προς την παραβατικότητα ξεκίνησε από τα χρόνια της εφηβείας.

Τα στοιχεία που αναλύονται στον Πίνακα για τον χειρισμό των Διακστηρίωβν δείχνει καθαρά πως ήδη στα χρόνια 13-20 6.4% από αυτούς καταδικάστηκαν ήδη σε φυλάκιση, 25.8% καταδικάστηκαν σε πρόστιμο και άλλοι τόσοι αφίχθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση. 22.6% από αυτούς τέθηκαν υπο κηδεμονία και 19.4% στάλθηκαν σε ίδρυμα.

23. ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ 21 ΧΡΟΝΩΝ

Κατά την ηλικιακή αυτή ομάδα τα ποσοστά των φυλακίσεων συναντούνται σε ένα από τους τρεις φυλακισμένους (29.0%) και 9.6% καταδικάστηκαν σε φυλάκιση με αναστολή. Τα προστίματα και οι εγγυήσεις συνεχίζουν να βρίσκονται στα επίπεδα των 22.6%. Φυσιολογικά πλέον μειώνονται και τα κηδεμονικά διατάγματα.

24. ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ

56.2% από τους φυλακισμένους δήλωσαν πως οι οικογένειες τους επιβλέπονταν για διάφορους λόγους από το Γραφείο Ευημερίας.

25. ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ

Συνολικά γύρω στα τρία από τα δέκα άτομα που βρίσκονται στην φυλακή έχουν κάποια ψυχολογική διαταραχή, αφού 12.9% παρακολουθούνταν από ψυχολόγο, 9.6% βρίσκονταν υπο ψυχιατρική παρακολούθηση και 6.4% έτυχαν νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική.

Τα πιο πάνω στοιχεία είναι αρκετά ενδιαφέροντα και υποδεικνύουν την συσχέτιση της ψυχικής κατάστασης των κρατουμένων με την εξέλιξη της συμπεριφοράς τους.

26. ΕΙΔΟΣ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ

Το είδος της επίβλεψης που ασκούσε το Γραφείο Ευημερίας ήταν κατά 55.6% προληπτική και 44.4% οικονομική.

27. ΕΙΔΟΣ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ ΚΑΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ

Η επίβλεψη για σκοπό εξασφάλιση διατροφής συναντάται σε όλα τα υπο εξέταση ηλικιακά στάδια των φυλακισμένων. Ο ξενώνας και ο θετή οικογένεια συναντάται μέχρι τα 18 χρόνια.

28. ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

Εκτός του γεγονότος ότι 24% από τους φυλακισμένους δεν υπηρέτησαν στην Εθνική Φρουρά ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων που είναι 25.8% είχαν πάνω από 31 μέρες φυλάκιση.

29. ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ (ΛΥΚΕΙΟ)

Η μόρφωση και η επίδοση των φυλακισμένων στα μαθήματα δείχνει την σχέση τους απέναντι στην αντικοινωνική και παραβατική τους συμπεριφορά.

Σχεδόν επτά στους δέκα φυλακισμένους εγκατέλειψαν το σχολείο πριν το Λύκειο. Μόνο 6.4 % είχαν βαθμό από το 18-20. Οι υπόλοιποι είχαν πιο χαμηλούς βαθμούς.

30. ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ

Το ανώριμο της ηλικίας και η συσχέτιση με τις πράξεις παραβατικότητας έχουν μεγάλη σημασία για τον μελετητή του φαινομένου με σκοπό την μελλοντική πρόληψη.

Τρεις στους δέκα έτυχε να καταδικαστούν στα χρόνια της εφηβείας- μέχρι τα 16 και ακόμη το ίδιο ποσοστό κατά την ηλικιακή ομάδα 17-24 χρονών. Μόνο ένας στους δέκα καταδικάστηκε ύστερα από τα 31 του χρόνια.

Με αυτό αποδεικνύεται ότι η καριέρα του φυλακισμένου είναι δυστυχώς από νωρίς προσδιορισμένη.

31. ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ

Η επαφή με τα Δικαστήρια στα άτομα που βρίσκονται στην Φυλακή είδαμε πως αρχίζει από πολύ νωρίς γιαυτό δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι από νωρίς βρίσκονται καταδικασμένη στην φυλακή.

22.6% από τους φυλακισμένους δήλωσαν πως η πρώτη τους καταδίκη σε φυλάκιση συνέβηκε ανάμεσα στα 12-16 χρόνια και για τους υπόλοιπους 51.6% μέχρι τα 24 τους χρόνια. Για τις επόμενες ηλικίες τα ποσοστά φυλάκισης ήσαν γύρω στα 20%.

32. ΤΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΟΥΣ

Τα κυριότερα παραπτώματα για τα οποία έτυχαν της πρώτης καταδίκης ήσαν η κλοπή με 35.4%, η απειθαρχία στον στρατό και ακολουθούν με ίσα ποσοστά 9.6% οι ψευδείς παραστάσεις, τα ναρκωτικά, ο εμπρησμός και τα τροχαία αδικήματα.

Τα κυριότερα παραπτώματα που οδήγησαν για πρώτη φορά τους φυλακισμένους στην φυλακή είναι πρώτα οι κλοπές με 29.9% και ακολουθούν

Oι διαρρήξεις και επιθέσεις με σωματική βλάβη με 12,9%. Έρχονται ύστερα τα ναρκωτικά με ποσοστά 9.6%, η απειθαρχία στο στράτευμα, οι εμπρησμοί και οι φόνοι, ανθρωποκτονίες.

Η τωρινή φυλάκιση οφειλόταν κυρίως τα ακόλουθα παραπτώματα: φόνοι και ανθρωποκτονίες με 22.6%, ακολουθούν με ποσοστά 16.1% οι κλοπές, οι ψευδείς παραστάσεις και τα ναρκωτικά με 12.9%.

Εντυπωσιακή είναι πράγματι η εξέλιξη της παραβατικότητας και παραβίασης των νόμων που ξεκινά από την πρώτη καταδίκη με αιτία τις κλοπές, ακόλουθα η φυλάκιση με αιτία τις κλοπές, διαρρήξεις, και απλές επιθέσεις με σωματική βλάβη για να καταλήξουν στην τωρινή τους φυλάκιση λόγω φόνου και ανθρωποκτονίας.

Γνωρίζοντας την σταδιακή πιο σοβαρή εμπλοκή των νεαρών παραβατών στην παρανομία και την μετεξέλιξη τους σε εγκληματίες η πιο πάνω διαπίστωση έχει σπουδαία σημασία για την κατανόηση κάποιων νομοτελειών και για την σχεδιοποίηση προληπτικών προγραμμάτων για νεαρούς παραβάτες. Αυτή δείχνει πως αν γίνει παρέμβαση στα αρχικά στάδια πιθανόν η πορεία τους να είναι διαφορετική από αυτή που τους οδήγησε στην φυλακή και με βάρος στην συνείδηση τους φόνους και ανθρωποκτονίες.

33. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ

Είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που κρατούμενοι δικαιολογούν τα αδικήματα που διέπραξαν. Εκτός της βασικής θέσης πως ``όλοι κάνουμε λάθη, μόνο που εμείς είμαστε και άτυχοι`` που επικρατεί σε όλες τις επεξηγήσεις που δίνουν ανάμεσα στα σοβαρά και στα αστεία για την κατάληξη τους στην φυλακή όλοι αναζητούν ξένους παράγοντες για επιρρίψουν την ευθύνη. Για παράδειγμα οι κακές συναναστροφές υποδεικνύονται από το ένα τέταρτο των φυλακισμένων ως αιτία της κατάσταση τους( 25.8%). Ακολουθούν τα οικονομικά προβλήματα με δηλώσεις των 19.4% από τους κρατούμενους, και με ίσα ποσοστά 9.6% υποδεικνύεται η αδικία,η απώλεια ελέγχου και ο πατέρας.

Εντύπωση κάνει και το γεγονός πως 6.4% από τους κρατούμενους υποδεικνύουν το Γραφείο Ευημερίας και σε πιο μικρά ποσοστά την Αστυνομία ως αιτία της κατάστασης τους.

34. ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ

Μελετώντας τα στοιχεία των εισδοχών/επανεισδοχών στην Φυλακή παρατηρούμε πως σχεδόν οι ίδιοι είναι συνεχώς πελάτες των φυλακών. Ένας στους πέντε (19.4%) έχει επισκεφθεί επτά και περισσότερες φορές, ένας στους δέκα (12.9%) έξι φορές καθώς επίσης τρεις στους δέκα (29.0%) πάνω από δύο φορές.

Το πιο πάνω στοιχείο απλώς επιβεβαιώνει την παντελή έλλειψη πολιτικής και συστήματος επανακοινωνικοποίησης και αποκατάστασης του φυλακισμένου γιαυτό πολύ σύντομα αναγκάζεται να παρανομήσει για να επιβιώσει. Πιθανόν σε μερικούς από αυτούς η φυλακή να είναι και το μέσο και ο μοναδικός ίσως χώρος που τους δίνει έστω και με την στέρηση της ελευθερίας τους την ευκαιρία να οργανώσουν την ζωή τους και να την οριοθετήσουν μέσα στα μεταλλασσόμενα και δύσκολα για προσαρμογή κοινωνικά δεδομένα.

Η ανάγκη ανάληψης προγραμμάτων πρόληψης, αλλά και αποκατάστασης και κοινωνικοποίησης είναι πλέον εμφανής.

35. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗ (ΣΕ ΜΗΝΕΣ)

Ο υπολογισμός της συνολικής φυλάκισης δείχνει μια άλλη πτυχή του προβλήματος. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως 16.1% των νέων ανθρώπων ηλικίας μέχρι 40 χρονών έχουν σπαταλήσει μέσα τις φυλακές από 8 μέχρι 13 χρόνια της πιο δημιουργικής περιόδου της ζωής τους.

Ένα άλλο ποσοστό 19.4% έχει σπαταλήσει 4-8 χρόνια και τέσσερις από τους δέκα ( 41.9%) 1-4 χρόνια στη φυλακή.

Οι υπολογισμοί αυτοί με τους ψυχρούς αριθμούς της στατιστικής με τίποτε δεν μπορούν να κρύψουν τα τεράστια κενά που αφήνουν στην ζωή του κάθε ένα φυλακισμένου, αλλά και στο άμεσο περιβάλλον του τα χρόνια της στέρησης της ελευθερίας του στη φυλακή.

36. ΤΩΡΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗ (ΣΕ ΜΗΝΕΣ)

Η πλειοψηφία των φυλακισμένων(25.8%) εκτίουν φυλάκιση 2-4 χρόνων, δύο στους δέκα από 5 μέχρι 20 χρόνια. Τρεις στους δέκα θα παραμείνουν στην φυλακή μέχρι δύο χρόνια.

37. ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ

Δύο στους δέκα (22.6%) προγραμματίζουν όπως γίνουν υπάλληλοι και με τα ίδια ποσοστά άλλοι θα φύγουν για αναζήτηση τύχης στο εξωτερικό.

Η αυτοεργοδότηση, που σημαίνει πίστη στις δικές τους δυνάμεις συναντάται στο προγραμματισμό που κάνουν 16.1% των κρατουμένων. Ακολουθεί η οικογενειακή αποκατάσταση(γάμος) από το 12.9%. Η συνέχιση των σπουδών αφορά μόνο το 3.2% των φυλακισμένων.

38. ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΟΝΙΩΝ

Αναλύοντας τα στοιχεία της έρευνας διαπιστώνεται η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις μητέρες και πατέρες αναλφάβητους καθώς και σαυτούς που αποφοίτησαν γυμνάσιο/λύκειο. Οι αναλφάβητες μητέρες ανέρχονται στο

16.1 % και οι πατέρες στο 3.2% , οι δε απόφοιτοι πατέρες μέσης εκπαίδευσης είναι 16.1% και οι μητέρες 6.4%.

Οι απόφοιτοι Πανεπιστημίων γονείς έχουν σχεδόν τα ίδια ποσοστά μόρφωσης και έρχονται δεύτεροι ύστερα από τους γονείς των φυλακισμένων που έχουν στοιχειώδη μόρφωση.

39. ΕΠΙΠΕΔΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Έξη στους δέκα φυλακισμένους αναφέρουν πως η θρησκεία είναι πολύ σημαντική στην ζωή τους και μόνο 6.4% αναφέρουν πως δεν είναι καθόλου σημαντική.

40. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ

Έξη στους δέκα κρατούμενους αναφέρουν πως έτυχαν εκκλησιασμού πέντε και περισσότερες φορές κατά την διάρκεια της παραμονής τους στη φυλακή και σχεδόν ένας στους δέκα πως δεν έτυχαν καθόλου εκκλησιασμού.

41. ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Η καταπληκτική πλειοψηφία (83.8%) δεν έκανε καμιά απόπειρα απόδρασης και οι υπόλοιποι έκαναν 1-2 απόπειρες.

42. ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Μόνο ένας στους δέκα αναφέρει πως κατόρθωσε επιτυχώς να αποδράσει από τις κεντρικές φυλακές.

43. ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗ

Η ανάλυση των στοιχείων δείχνει πως οι φυλακισμένοι που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές-σε μικρές ή μεγάλες κοινότητες- αποτελούν την πλειοψηφία. ένα ποσοστό 32.5% ζούσε σε πόλεις και μόνο το 6.4% σε προσφυγικούς συνοικισμούς.

Πιθανόν κάποιος να υπολόγιζε πως στις μεγάλες πόλεις έπρεπε να συναντάται περισσότερο παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά από τους νέους.

Τα αποτελέσματα όμως δείχνουν μια υπεροχή των περιπτώσεων όπου συνήθες τόπος διαβίωσης είναι το χωριό και η κωμόπολη. Τα στοιχεία αυτά χρήζουν πιο βαθιάς μελέτης.

44. ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ

Με μια σειρά από ερωτήσεις έγινε προσπάθεια να διαπιστωθεί η συμπαράσταση που έδωσε ήπου ο φυλακισμένος ανάμενε ή αναμένει να του δώσει το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον.

Κατά την διάρκεια της δίκης ο φυλακισμένος βρήκε περισσότερη βοήθεια από τους γονείς του με ποσοστά 51.1% από την μητέρα και 32.2% από τον πατέρα. Ακολουθούν η/ο σύζυγος με 22.6%, η αδελφή με 16.1% και η βοήθεια που έδωσε κάποιος συγγενής με 12.8%.

Ο φυλακισμένος ανάμενε με ποσοστά 29.9% ο πατέρας του να τον επισκέπτεται στις φυλακές ,αλλά αυτός ανταποκρίθηκε σε ποσοστά 16.%. Τουνατίον τα ποσοστά της μητέρας από τα αναμενόμενα 46.5% αυτή ανταποκρίθηκε σε 58.0% των περιπτώσεων. Απογοήτευση πιθανόν να προκάλεσε και η ασυνέπεια της/του συζύγου όπου από τα αναμενόμενα 51,6% ανταποκρίθηκαν μόνο στις 25.8%. από τα υπόλοιπα πρόσωπα ο κρατούμενος βρήκε την ανταπόκριση που ανάμενε.

Την περισσότερη οικονομική βοήθεια ο φυλακισμένος κατά την διάρκεια της φυλάκισης του βρήκε από την μητέρα του (38.7%) , από τον πατέρα του (29.0%) και από τον /την σύζυγο με 12.9%.

12.9% από τους φυλακισμένους δεν βρήκαν οικονομική βοήθεια από κανένα.

Οι φυλακισμένοι αναμένουν πως θα βρουν βοήθεια όταν απολυθούν από την φυλακή από τον πατέρα τους με 38.6%, από την μητέρα τους με 29.0% και από τον /σύζυγο με 9.6%.

Ένα ποσοστό 16.1% δεν αναμένουν από κανένα καμιά βοήθεια.

45. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Με την ερώτηση ``ποίος θυμήθηκε τα τελευταία σου γενέθλια πριν την φυλάκιση και μέσα στην φυλακή`` είχαμε σαν στόχο να μάθουμε ποίο είναι το επίπεδο της σχέσης με το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον.

Τα αποτελέσματα τοποθετούν πρώτη την μητέρα με 41.8%, ακολουθεί η/ο σύζυγος με 25.8%, ο πατέρας με 12.9% και η αδελφή με 9.6%. Σχεδόν παρόμοια είναι και τα αποτελέσματα για την ίδια περίπτωση εκτός φυλακής, πριν την φυλάκιση.

46. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ

Κατά παράδοξο τρόπο αλλά εύκολο για εξήγηση, εδώ παρατηρείται μια σημαντική καλυτέρευση της σχέσης με τους γονείς- από 42.0% σε 74.4% άριστες και καλές, ενώ από 9.6% κακές πριν την φυλακή μηδενίζεται το αποτέλεσμα κατά την διάρκεια της φυλάκισης.

47. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΜΕ ΣΥΖΥΓΟ

Τα πράγματα εδώ παρουσιάζονται πολύ δύσκολα. Παρουσιάζονται αρκετοί χωρισμοί- από 3.2% απουσία συζύγου πριν την φυλάκιση έχουμε 35.4% απουσία κατά την διάρκεια της φυλάκισης, επίσης οι άριστες σχέσεις από 22.6% μειώνονται σε 16.1%.

48. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

Οι άριστες και καλές σχέσεις του φυλακισμένου με τα παιδιά του μειώνονται από 45.1% πριν την φυλάκιση σε 35.4% κατά την φυλάκιση και οι κακές αυξάνονται από μηδέν σε 3.2%.

49. ΛΗΨΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ

Η κυριότεροι πηγή πληροφόρησης είναι η τηλεόραση με 46.4%, ακολουθούν οι εφημερίδες/περιοδικά με 32.2 % . Ένα μεγάλο ποσοστό πληροφόρησης έρχεται και από τους επισκέπτες και σχεδόν καθόλου από τους δεσμοφύλακες. (3.2%).

50. ΛΗΨΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΟΙ περισσότερες πληροφορίες για την οικογένεια λαμβάνονται προσωπικά κατά την διάρκεια των επισκέψεων προσώπων του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος (77.2%), ακόλουθα το τηλέφωνο με 16.1%.

6.4% των κρατουμένων δηλώνουν πως από κανένα δεν έχουν νέα για την οικογένεια τους.

51. ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ

Η κυριότεροι ανησυχία που απασχολεί τους φυλακισμένους για την οικογένεια τους είναι οι οικονομικές δυσκολίες(46.4%), η διαπαιδαγώγηση των παιδιών (19.4%) και τα προβλήματα υγείας με 16.1%.

Το πρόβλημα του κοινωνικού στιγματισμού λόγω της φυλάκισης απασχολεί το 12.9% των φυλακισμένων.

52. ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Οι φυλακισμένοι κατά 100% εκτιμούν πως οι κακές συναναστροφές ήσαν η βασική αιτία που τον οδήγησαν στην σημερινή του κατάσταση. Ακολουθούν οι κακοί φίλοι με 25.8%. 22.6% από τους φυλακισμένους πιστεύουν ότι οι σχέσεις τους με τους γονείς τους είναι η αιτία και ένα άλλο ποσοστό 19.4% υποστηρίζουν πως προδόθηκαν από τους φίλους τους καθώς και 16.1% δηλώνει ότι η αστυνομία τα έχει μαζί τους.

Κάνει εντύπωση πως κάπου, κάποιος άλλος φταιει και ο ίδιος ο εαυτός τους σαν να είναι αμέτοχος στην παραβατικότητα και εγκληματικότητα που διέπραξαν και βρίσκονται εκεί γιατί μόνο 16.1% δηλώνουν κάτι τέτοιο.

53. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ

Οι φυλακισμένοι υποδεικνύουν τις κακές παρέες με 64.4% σαν τον πιο βασικό παράγοντα που τους επηρέασε αρνητικά κατά την παιδική τους ηλικία. Ακόλουθα το κακό παράδειγμα του πατέρα με 51.6% , οι συχνοί καυγάδες στο σπίτι με 48.3% και τα κακά κοινωνικά φαινόμενα (γυναίκες,χαρτιά, ποτό, ναρκωτικά) με 35.7%.

Η διάλυση της οικογένειας υποδεικνύεται από το 22.6% και ο ξενιτεμός του πατέρα με 29.0%.

Κάνει εντύπωση το χαμηλό ποσοστό των 6.4% που υποδεικνύει την κακή συμπεριφορά της μητέρας.

Η επίδραση των βλαβερών θεαμάτων- έργα στην τηλεόραση/κινηματογράφο, βιβλία, επηρέασε αρνητικά μόνο το 3.2% των φυλακισμένων κατά την παιδική τους ηλικία.

54. ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Η μητέρα των φυλακισμένων υποδεικνύεται ως το πρώτο πρόσωπο που επηρέασε θετικά την ζωή των 46.4% των περιπτώσεων, ακολουθούν τα αδέλφια με 22.6%. Η/ο σύζυγος και ο πατέρας με ίσα ποσοστά 16.1% επηρέασαν επίσης θετικά με την μόνη διαφορά πως ο πατέρας με 2.6% παρουσιάζεται ως πρώτος μαζί με τους αστυνομικούς που επηρέασαν αρνητικά την ζωή του φυλακισμένου.

Οι παρέα επίσης με 16.1% θεωρείται από τους φυλακισμένους ότι είχε αρνητική επίπτωση στην ζωή τους.

55. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟ.

Η πλειοψηφία των φυλακισμένων δήλωσε ότι περνούσε τον ελεύθερο της χρόνο με άτομα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος.

56. ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΤΟΥ

Ένας στους τέσσερις φυλακισμένους δηλώνει ότι παραμένει στο σπίτι κατά την διάρκεια της άδειας που του δίνεται από την φυλακή..

Το ποσοστό αυτό παραμένει αναλλοίωτο από τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η διάθεση του ελεύθερου χρόνου πριν την φυλάκιση.

57. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Aπό τον πίνακα που παρατίθεται φαίνεται πως η δραστηριότητα με την οποία δεν αφιερώνει καθόλου χρόνο ο φυλακισμένος είναι η εργασία στον κήπο των φυλακών, η οποία είναι και μέρος της καθημερινής ασχολίας μερικών από αυτών (54.8%). Ακολουθούν η απασχόληση με πυρογραφία, ζωγραφική και άλλα παρόμοια που είναι επίσης μέρος της επίσημης απασχόλησης τους κατά τις εργάσιμες ώρες. Ο αθλητισμός και τα αθλητικά παιχνίδια απουσιάζουν επίσης από τον ελεύθερο χρόνο των φυλακισμένων με ποσοστά 35.4%.

Οι φυλακισμένοι αφιερώνουν τον περισσότερο ελεύθερο τους χρόνο με ποσοστά 51.6% εργαζόμενοι στο εργαστήριο και με 41.8% διαβάζοντας εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία. Ακολουθούν η ακρόαση ραδιοφώνου με 35.7% και η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες με 32.2%.

Κάνει εντύπωση πως τα ποσοστά στα μέσα επικοινωνίας των φυλακισμένων μεταξύ τους είναι πολύ λίγη. Αυτό φαίνεται από τις απαντήσεις των φυλακισμένων οι οποίοι δηλώνουν με 60.1% πως δεν επικοινωνούν καθόλου ή λίγο με τους συγκρατούμενους τους.

58. ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ

Οι ίδιοι οι φυλακισμένοι θεωρούν την υγεία τους ότι είναι άσχημη με ποσοστά 12.8% και μέτρια με 32.2%. Επίσης οι ίδιοι με 38.4% εκτιμούν ως πολύ καλή την κατάσταση της υγείας τους.

59. ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι έξη στους δέκα φυλακισμένους (61.2%) δηλώνουν πως παρουσιάζουν ψυχιατρικά προβλήματα μέσα στην φυλακή.

Επίσης 35.4% από τους φυλακισμένους αναφέρουν και προηγούμενες τους επαφές σε ψυχολόγο/ ψυχίατρο εκτός φυλακής.

Οι σωματικές παθήσεις σε σχέση με τις ψυχικές που αναφέρουν οι φυλακισμένοι βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα- 6.4% ουροποιητικό σύστημα, διαβήτη με 3.2%, καρδιοπάθειες με 3.2% και άλλα με παρόμοια ποσοστά.

'Yπαρξη τόσο υψηλού ποσοστού ψυχολογικών προβλημάτων είναι αρκετά κατανοητή για την κατάσταση στέρησης της ελευθερίας τους στην οποία βρίσκονται οι φυλακισμένοι.

Με γνώμονα τα πιο πάνω και με σκοπό την πρόληψη χρήζει μελέτης η δυνατότητα και στα πλαίσια της φυλακής να αναπτυχθούν προγράμματα ψυχολογικής στήριξης των κρατουμένων.

60. ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΣΙΓΑΡΟΥ

Οκτώ στους δέκα φυλακισμένους δηλώνουν καπνιστές, αφού μόνο 16.1% από αυτούς δηλώνουν πως δεν καπνίζουν. Η καταπληκτική πλειοψηφία, 64.3% από αυτούς καπνίζουν πάνω από 11 χρόνια, 17.2% από 6-10 χρόνια και μόνο 16.1% από 1-5 χρόνια.

Η πλειοψηφία πάλιν των καπνιστών, τέσσερις στους δέκα, (38.7%) καπνίζει πάνω από ένα πακέτο την ημέρα και τρεις στους δέκα (29.0%) μέχρι ένα πακέτο την ημέρα.

Η συνήθεια του καπνίσματος σε ψυχοπιεστικές καταστάσεις είναι κάτι το αναμενόμενο. Εκείνο που προεξέχει στην περίπτωση αυτή, χωρίς να υποτιμάται η βλαβερή επίδραση του καπνίσματος στην υγεία, είναι και η οικονομική πτυχή του θέματος, το οποίο επωμίζεται εξ’ ολοκλήρου η οικογένεια του φυλακισμένου, η οποία εκτός από την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται πρέπει να συντηρεί και το φυλακισμένο μέλος της.

61. ΧΡΗΣΗ ΑΛΚΟΟΛ

Α. ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Η χρήση αλκοόλ εδώ αφορά συνήθειες των φυλακισμένων πριν την καταδίκη τους.

Μόνο 24.1% από αυτούς δήλωσαν πως δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ. Δύο στους δέκα (20.7%) δήλωσαν πως έπιναν κάθε μέρα.

Β. ΕΤΗ ΣΥΧΝΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΛΚΟΟΛ

46.4% από τους φυλακισμένους δήλωσαν πως δεν έπιναν τακτικά. Οι υπόλοιποι με ποσοστά 21.4% έπιναν τακτικά για 1-5 χρόνια, 10.7% από 6-10 χρόνια και 14.3% πάνω από δέκα χρόνια.

Τα αποτελέσματα αυτά που δείχνουν τακτική χρήση ποτού από τους μισούς από τους φυλακισμένους πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στην δημιουργία προληπτικών προγραμμάτων τόσο μέσα όσο και έξω από την φυλακή. Έχοντας υπόψη πως ο συσχετισμός της κατάχρησης ποτού με την παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των νέων φυλακισμένων πιθανόν η έγκαιρη διαπίστωση του προβλήματος σε άτομα με πρόωρη ανάμιξη σε παραβατική δραστηριότητα και η ανάλογη παρέμβαση μπορεί να αποτρέψει την καταστροφική πορεία που μπορεί να πάρει ο νέος. Η ανάπτυξη προγραμμάτων πρόληψης μέσα στην φυλακή πιθανόν να λειτουργήσει βοηθητικά για την μελλοντική πορεία του φυλακισμένου και αποφυγή υποτροπών.

Γ. ΕΙΔΟΣ ΠΟΤΟΥ

Η μπύρα είναι το αγαπημένο ποτό των μισώ από τους φυλακισμένους. Κονιάκ και ουίσκι πίνουν οι υπόλοιποι μισοί- 20% κονιάκ και 30% ουίσκι.

62. ΧΡΗΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Aπό τα στοιχεία που υπάρχουν φαίνεται πως σχεδόν οι μισοί ( 45.2%) από τους νέους φυλακισμένους που συμπεριελήφθησαν στην έρευνα ήσαν χρήστες ναρκωτικών πριν την φυλάκιση τους.

Αυτό είναι ένα μεγάλο ποσοστό και χρήζει ιδιαίτερης μελέτης για πρόληψη πριν και κατά την διάρκεια της φυλάκισης, ακόμα και μετά στο στάδιο της επανακοινωνικοποίησης.

Α. ΕΙΔΟΣ

Η χρήση ουσιών εξάρτησης είναι όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, δείχνει πως από τα άτομα που δήλωσαν χρήστες, έξι στους δέκα χρησιμοποίησαν χασίς/μαριχουάνα και τρεις στους δέκα ηρωίνη. Μερικοί από αυτούς δήλωσαν ότι χρησιμοποίησαν και άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες όπως κοκαίνη, έκσταση κλπ.

Β. ΤΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ

63.6% από αυτούς που δήλωσαν ότι έκαναν χρήση ναρκωτικών αυτό συνέβηκε αποκλειστικά στην Κύπρο, 18.1% στο εξωτερικό και άλλοι τόσοι με ποσοστά 18.3% έκαναν χρήση και στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Γ. ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ

Η τακτική χρήση ναρκωτικών αφορά έξη από τους δέκα κρατούμενους (61.5%), ένα ποσοστό που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να περάσει απαρατήρητο. Αν λάβουμε υπόψη πως και από τους υπόλοιπους μόνο 15.4% δήλωσαν πως έκαναν χρήση μόνο μια φορά, τότε αντιλαμβανόμαστε την άμεση σχέση της χρήσης ουσιών εξάρτησης με την παραβατικότητα και εγκληματικότητα.

Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω μπαίνει ακόμα πιο επιτακτικά το θέμα της ενίσχυσης της προληπτικής δραστηριότητας σε δευτερογενή και τριτογενή επίπεδο μέσα στα πλαίσια των Κεντρικών Φυλακών.

Ήδη από το 1995 γίνεται από τον Όμιλο ΚΕΝΘΕΑ Πανεπιστημίου Κύπρου πρόγραμμα κοινωνικής παρέμβασης στις Κεντρικές Φυλακές και από τον Ιούλη του 1998 η Ανοικτή Θεραπευτική Κοινότητα Εξαρτημένων Ατόμων `` Η ΤΟΛΜΗ``` λειτουργεί με την συμμετοχή δύο ψυχολόγων εβδομαδιαία συναντησιακή ομάδα στα πλαίσια των Κεντρικών Φυλακών για ψυχολογική στήριξη εξαρτημένων στις ουσίες ατόμων.

64. ΒΙΩΣΗ ΑΓΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

Η διαπίστωση του άγχους ανάμεσα στους φυλακισμένους έγινε με την χρησιμοποίηση της κλίμακας του Αιζενγκ.

Tέσσερις στους δέκα βιώνουν άγχος στις συνθήκες της φυλακής. από εδώ εξηγούνται και επιβεβαιώνονται και οι συχνές επισκέψεις στον ψυχίατρο των Φυλακών.

Η κατάσταση αυτή πιθανόν να ήταν και η αναμενόμενη στις συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι φυλακισμένοι. Περισσότερη μελέτη της ψυχολογικής κατάστασης των φυλακισμένων πιθανόν να βοηθούσε στην διαμόρφωση γνώμης για τον χαρακτήρα της βοήθειας που έχουν ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι στις συνθήκες και από ποιόν.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

Η μελέτη των στοιχείων της έρευνας και η λεπτομερειακή τους ανάλυση μας οδηγούν στην εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων τα οποία περιληπτικά μπορούν να παρατεθούν ως εξής:

Ι. ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Α. ΗΛΙΚΙΑ/ΦΥΛΟ

Η πλειοψηφία των κρατουμένων, επτά στους δέκα, βρίσκεται στην ηλιακή ομάδα των 27-40 χρονών και 16.7% είναι ηλικίας 16-20 χρονών.

Παρήγορο είναι το γεγονός ότι ο νεανικός γυναικείος πληθυσμός αντιπροσωπεύεται με πολύ χαμηλά ποσοστά στις Κεντρικές Φυλακές(12.9%)

Β. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Οι άγαμοι αποτελούν το 32.3%. από αυτούς που έτυχε να παντρευτούν 12.9% βρίσκονται σε διάσταση και 12.9% είναι διαζευγμένοι.

Το 89.4% των φυλακισμένων έχει παιδιά κάτω των 15 χρονών και έχοντας υπόψη την ψυχοπιεστική κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά στην προεφηβεία και εφηβεία με τον πατέρα στη φυλακή, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την πρόληψη της ομάδας αυτής. Ταυτόχρονα κάποιος μπορεί να υπολογίσει και πόσο συναισθηματικό βάρος αναλαμβάνουν οι φυλακισμένοι γονείς απέναντι στα παιδιά τους.

Η καταπληκτική πλειοψηφία των 75.6% έχουν περισσότερο από ένα γάμο/αρραβώνα στο ενεργητικό τους.

Γ. ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Έξη στους δέκα φυλακισμένους ζούσαν πριν την φυλάκιση τους σε αγροτικές περιοχές,σχεδόν ένας στους δέκα σε προσφυγικούς συνοικισμούς και οι υπόλοιποι τρεις σε πόλεις.

ΙΙ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Αν μελετήσουμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των φυλακισμένων βλέπουμε πως ένα σχετικά μεγάλο μέρος από αυτούς εγκατέλειψαν πιο νωρίς το σχολείο. Εάν η εγκατάλειψη του σχολείου με βάση τα στατιστικά του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού είναι ετήσια 2.8% παγκύπρια, στους φυλακισμένους αυτό ανέρχεται στα 15.4%. στο Γυμνάσιο και 67.9% στο Λύκειο. Η απόδοση του επίσης στο σχολείο είναι πολύ χαμηλή.

Γενικά, με βάση τις δηλώσεις των φυλακισμένων, οι ίδιοι είναι άτομα με ψυχολογικά προβλήματα- τρεις στους δέκα δηλώνουν προηγούμενες τους επαφές με ψυχολόγο/ψυχίατρο και έξη στους δέκα κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην φυλακή.

Η πλειοψηφία των φυλακισμένων είναι συχνοί ``πελάτες`` αφού ένας στους πέντε έχει επισκεφθεί επτά και περισσότερες φορές τις φυλακές και τρεις στους δέκα πάνω από δύο φορές.

Σχεδόν όλοι είναι καπνιστές τσιγάρου και οι μισοί από αυτούς είναι χρήστες αλκοόλ και παράνομων ουσιών εξάρτησης.

Έξη στους δέκα δηλώνουν πως η θρησκεία είναι σημαντική στη ζωή τους.

Το άγχος που μετρήθηκε με την Κλίμακα Αϊζεγκ διακατέχει τέσσερις στους δέκα κρατούμενους.

ΙΙΙ. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Η επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στα πρώτα στάδια της ζωής των φυλακισμένων νέων φαίνεται να είναι καθοριστική για την ανάπτυξη της προσωπικότητας τους.

Ο γονιός λειτουργεί σαν παιδαγωγός και πρότυπο για το παιδί. Αν η μόρφωση των γονιών είναι ένα από τα στοιχεία που καθορίζουν τα επίπεδα καλής επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια και της σωστής διαπαιδαγώγησης τότε η διαπίστωση πως οι αναλφάβητες μητέρες των φυλακισμένων είναι το 16.1% και πως μόνο 6.4% από αυτές αποφοίτησαν από γυμνάσιο και από τους πατέρες μόνο 16.1% αποφοίτησαν από γυμνάσιο τότε μπορούν να εξαχθούν και τα ανάλογα συμπεράσματα.

Διαπιστώνεται επίσης ότι στις οικογένειες των φυλακισμένων νέων σε ποσοστά που ανέρχονται στα 48% βίωναν αντικοικωνική συμπεριφορά στο σπίτι στην πρώιμη παιδική τους ηλικία και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό που ανέρχεται στα 73.4% δηλώνουν πως βίωναν την αδιαφορία των γονιών τους.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο που συνόδευσε την ζωή όλων ανεξαίρετα των φυλακισμένων είναι η κακή οικονομική κατάσταση στο σπίτι κατά την διάρκεια των παιδικών και εφηβικών χρόνων.

Η σχέση μέσα στην οικογένεια των φυλακισμένων ανκαι σε μικρά ποσοστά χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη σωματικής βίας, επιπλήξεις και εκδίωξη των ίδιων από το σπίτι.

IV. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Αναζητώντας τους παράγοντες που έχουν επιδράσει την ψυχοδιανοητική ανάπτυξη και εξέλιξη του φυλακισμένου μελετήθηκαν και άλλοι εξωγενείς παράγοντες του ευρύτερου περιβάλλοντος των.

Οι ίδιοι εκτιμούν πως κατά 100% φέρουν ευθύνη η παρέα και ο στενός φιλικός κύκλος.

Αρχίζοντας την αντικοινωνική τους συμπεριφορά στα παιδικά και εφηβικά χρόνια οι φυλακισμένοι είχαν επιπτώσεις στο σχολείο, οι οποίες κάπως διαμόρφωσαν και την παραπέρα τους πορεία. Εάν θεωρήσουμε πως το σχολείο είχε κάποια επίδραση αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το ένα τέταρτο από αυτούς εκδιώχθηκαν ή αποβλήθηκαν από το σχολείο και ένας στους πέντε δέχτηκαν σωματική τιμωρία.

Τρεις στους δέκα φυλακισμένους βρίσκονταν κάτω από την παρακολούθηση του Γραφείου Ευημερίας, ένας στους δέκα στάλθηκε σε Ίδρυμα και επίσης ένας στους δέκα τοποθετήθηκαν σε θετή οικογένεια. Κατά πόσο η παραμονή σε ίδρυμα ή σε θετή οικογένεια έχει επιδράσει στην εξέλιξη τους είναι κάτι που πρέπει να αναλυθεί αφού μελετηθούν και άλλες περιπτώσεις που έτυχαν της ίδιας μεταχείρισης και δεν είχαν την ίδια κατάληξη.

Ένας στους δέκα είχε επαφή με την αστυνομία από τα πρώιμα παιδικά του χρόνια και Τρεις στους δέκα έτυχε να καταδικαστούν για παράπτωμα τους μέχρι την ηλικία των 16 χρονών.

V. ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ/ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ

Φαίνεται πως η παραβατική και εγκληματική στο τέλος συμπεριφορά των κρατουμένων που τους οδήγησε στην φυλακή δεν έρχεται χωρίς πρόδρομα συμπτώματα και αυτά είναι οι κλοπές, η καταστρεπτικότητα και επιθετικότητα που εκδηλώνονται στην ηλικία ανάμεσα στα 6-12, αλλά ταυτόχρονα και οι φυγές από το σπίτι και το σχολείο προδιαγράφουν την μελλοντική προς την φυλακή πορεία τους.

Τρεις στους δέκα καταδικάστηκαν στα χρόνια της εφηβείας και 22.6% από αυτούς καταδικάστηκαν σε φυλάκιση ανάμεσα στα 12 και 16 τους χρόνια.

Τα κυριότερα παραπτώματα για τα οποία έτυχαν της πρώτης καταδίκης ήσαν η κλοπή,η απειθαρχία στον στρατό, οι ψευδείς παραστάσεις, τα ναρκωτικά και άλλα.

Τα κυριότερα παραπτώματα που τους οδήγησαν για πρώτη φορά στην φυλακή ήσαν οι κλοπές, οι διαρρήξεις, επιθέσεις με σωματική βλάβη, τα ναρκωτικά, εμπρησμοί και ανθρωποκτονίες.

Ύστερα από την πρώτη φυλάκιση ακολουθούν αρκετές υποτροπές και είναι λίγοι εκείνοι που δεν είχαν δεύτερη και τρίτη φυλάκιση.

Δύο στους δέκα εκτίουν φυλάκιση από 5-20 χρόνια, το ένα τέταρτο από αυτούς θα παραμείνουν από 2-χρόνια και Τρεις στους δέκα θα παραμείνουν στην φυλακή μέχρι δύο χρόνια.

Οι φυλακισμένοι αφιερώνουν τον περισσότερο ελεύθερο τους χρόνο απασχολούμενοι στο εργαστήριο, διαβάζοντας εφημερίδες, ακούγοντας ραδιόφωνο και βλέποντας τηλεόραση. Πολύ λίγοι ασχολούνται με τις αθλητικές δραστηριότητες.

VI. ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

Φυλακισμένος στις δύσκολες στιγμές που βρίσκεται αναμένει βοήθεια από το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον. Σε τέτοιες όμως καταστάσεις όπου υπάρχει το πρόβλημα του κοινωνικού στιγματισμού της οικογένειας και της μακροχρόνιας διατάραξης των σχέσεων με την επαναλαμβανόμενη παραβατική συμπεριφορά, η ανταπόκριση της οικογένειας είναι φειδωλή. Μόνο οι μισές μητέρες βοήθησαν το παιδί τους κατά την διάρκεια της δίκης και Τρεις στους δέκα πατέρες του συμπαραστάθηκαν όπως αυτό θα ήθελε. Μικρότερη βοήθεια δόθηκε από την/τον σύζυγο και αδέλφια.

Οι φυλακισμένοι εκφράζουν απογοήτευση διότι ανάμεναν πιο πολλή κατανόηση και συμπαράσταση από την οικογένεια, αλλά δεν την βρίσκουν. Οικονομικά στηρίζονται από την μητέρα με 38.7%, από τον πατέρα με 29.0% και από τον/την σύζυγο με 12.9%.

Ένας στους δέκα δεν βρήκε από κανένα οικονομική βοήθεια.

Αυτοί αναμένουν με την απόλυση τους να βρουν βοήθεια από τον πατέρα, μητέρα και συζύγους.

Οι σχέσεις του φυλακισμένου με την σύζυγο επιδεινώνονται αρκετά με την φυλάκιση του, αυξάνονται τα διαζύγια. Επίσης μειώνονται οι καλές σχέσεις που είχε με τα παιδιά του - οι άριστες σχέσεις που υπήρχαν με ποσοστά 45.1% πριν την φυλάκιση μειώνονται στα 35.4% κατά την φυλάκιση.

Δύο στους δέκα φυλακισμένους σχεδιάζουν όπως εργαστούν ως υπάλληλοι όταν απολυθούν. Ανάλογο ποσοστό υπολογίζει να πάει στο εξωτερικό. Πολύ λίγοι σχεδιάζουν να ξεκινήσουν μόνοι τους δουλειά.