Ο άνθρωπος από την στιγμή που θα ξυπνήσει μέχρι την στιγμή που θα κοιμηθεί έχει ένα και μοναδικό σκοπό- να νοιώθει καλά.

Για να το πετύχει πρέπει να παίρνει συνεχώς αποφάσεις για όλες του τις σκέψεις και πράξεις.

Η μέρα ξεκινά από τα ρούχα που θα φορέσει το πρωί, με ποιους θα συναντηθεί, πως πρέπει να παρουσιαστεί, αν η εξωτερική του εμφάνιση τον ικανοποιεί και άλλα. Ακολουθεί η διαδρομή προς την δουλειά, οι καθυστερήσεις, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα στον δρόμο, οι σκέψεις για το πρόγραμμα της ημέρας στην δουλειά και μετά την δουλειά και πολλά πολλά άλλα πράγματα που απασχολούν το μυαλό μας...

Μετά αρχίζουν οι σκέψεις για την εργασία μας, η αγωνία να φθάσουμε έγκαιρα, να προσαρμοστούμε στον εργασιακό χώρο, να προσαρμοστούμε στις καθημερινές διαθέσεις των προϊσταμένων και συναδέλφων μας και απαιτήσεις των καθημερινών μας καθηκόντων για να αποδώσουμε, να μαζέψουμε κούραση, να νοιώθουμε καλά από την όλη μας παρουσία στον εργασιακό μας χώρο για να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού με όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω και να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα του σπιτιού, της οικογενειακής θαλπωρής.

Εκεί όλα θα πρέπει, ή σχεδόν τα περισσότερα, να σβηστούν από το μυαλό και το συναίσθημα μας, για να μπορέσουμε να είμαστε καλοί στα άλλα μας καθήκοντα, άντρας- γυναίκα, πατέρας- μητέρα, παππούς - γιαγιά, αδελφός - αδελφή, νοικοκυρά, οικονομικό στήριγμα, ερωμένη και ερωμένος και δεν τελειώνει, ώσπου να έλθει ο ύπνος. Εκεί ελπίζουμε να είναι ποιοτικός και να μας ανανεώσει τις δυνάμεις για την αυριανή μας ύπαρξη..

Εδώ ακόμη δεν συμπεριλάβαμε την συλλογή και ανάλυση πληροφοριών, λεκτικών και μη λεκτικών, που μας πλημμυρίζουν από παντού, τα συναισθήματα για αγαπημένα μας πρόσωπα, τα αισθήματα ασφάλειας για πολλά θέματα της καθημερινότητας, πολιτικές αλλαγές, κομματικές τοποθετήσεις, διαφορετικότητα απόψεων, απειλές για την υγεία μας, φόβο θανάτου προβλήματα παιδιών, οικογένειας, διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, φίλων, υποχρεώσεις και και..

Όλα αυτά και παρά πολλά άλλα εξαρτώνται από το επίπεδο της ψυχολογικής και διανοητικής μας κατάστασης και επηρεάζουν ταυτόχρονα την ψυχική μας σφαίρα και καθορίζουν το επίπεδο της ψυχικής μας υγείας γενικά...

Ο καθένας ζει τα πιο πάνω με τον δικό του τρόπο, με διαφορετική ένταση και ανάλογα με τις δυνατότητες αποφόρτισης μπορεί να διατηρήσει σε κανονικά επίπεδα τις ψυχικές του δυνάμεις.

Να μην ξεχνούμε πως πολύ βασικό επίσης αν όλα αυτά θα πρέπει να τα αντιμετωπίσει μόνος του ή διαθέτει υποστηρικτικό σύστημα που θα του συμπαρασταθούν, θα μοιραστούν μαζί τους δύσκολες στιγμές και υποχρεώσεις και πολλά άλλα..

Πιο κάτω θα μιλήσουμε για αυτές τις ικανότητές που πρέπει να αποκτήσουμε για να μπορούμε να διορθώσουμε την ψυχική μας κατάσταση, να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα για να νοιώθουμε καλά.

Πρώτα είναι αρκετό για λίγα λεπτά σε οποιοδήποτε στάδιο της ημέρας να αφουγκραστούμε για λίγο τον εγκέφαλο μας και να υποβάλουμε το ερώτημα:

• Νοιώθω καλά;
• Αν όχι τι είναι αυτό που με κάνει έτσι;

Για να το διαπιστώσουμε κάνουμε κάτι πολύ απλό.

Παίρνουμε αν χαρτί και ένα μολύβι.

Απομονωνόμαστε για λίγο.

Δεν απαντούμε σε κανένα τηλεφώνημα και υποβάλλουμε στον εαυτό μας το ερώτημα ποια είναι εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που μας χαλούν την διάθεση τώρα.

Και τα καταγράφουμε.

Επειδή πολλές φορές συγχύζουμε τα συναισθήματα με σκέψεις, απόψεις, εκφράσεις του ενός και του άλλου, πιο κάτω παραθέτουμε ένα κατάλογο των πιο συνηθισμένων ομάδων αρνητικών συναισθημάτων και ας υπογραμμίσουμε πριν να τα γράψουμε ποια από αυτά επικρατούν μέσα μας τώρα, αυτή την στιγμή..

Θυμός: οργή, εχθρότητα, απόγνωση, μίσος, λύσσα, αναβρασμός, ενόχληση, εχθρότητα, βία.

• Θλίψη: λύπη, μελαγχολία, απελπισία, ακεφιά, κατήφεια, αυτολύπηση, μοναξιά, μιζέρια, κατάθλιψη.

• Φόβος: άγχος, αναστάτωση, νευρικότητα, έγνοια, κατάπληξη, τρομάρα, ανησυχία, σκιάξιμο, δέος, φρίκη, τρόμος.

• Έκπληξη: σάστισμα, σοκ, θαυμασμός, απορία, κατάπληξη.

• Αποστροφή: περιφρόνηση, απέχθεια, φρίκη, αηδία, σιχασιά, βδελυγμία.

• Ντροπή: ενοχή, αμηχανία, απογοήτευση, εξευτελισμός, συστολή, τύψεις, ταπείνωση, καταισχύνη.

Αυτές είναι μερικές από τις γενικά αποδεκτές από την Επιστήμη της Ψυχολογίας ομάδες αρνητικών συναισθημάτων.

Μπορεί να υπάρχουν και άλλες καταστάσεις, τι οποίες καταγράφουμε και μετά περνούμε στο στάδιο της ανάλυσης.

Ανάλυση σημαίνει μια πολύ φιλική και ειλικρινής σιωπηλή (μερικοί την κάνουν και φωναχτά) συνομιλία με τον εαυτό μας.

Πρέπει πρώτα να υποβάλουμε ερωτήσεις που να μας βοηθήσουν πιο συγκεκριμένα να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που μας κλάνει να μην νοιώθουμε καλά.

Για παράδειγμα:

Αν γράψαμε την λέξη « αναστάτωση», που ανήκει στην ομάδα του « Φόβου»

Υποβάλλουμε στον εαυτό μας την ερώτηση. Με βάση το 10 που είναι ο πιο ψηλός, ποιο βαθμό βάζω στην αναστάτωση που νοιώθω πως έχω.

Μετά ακολουθούν ερωτήσεις όπως το ΓΙΑΤΙ, έχω αυτή την αναστάτωση και ακολουθεί η ανάλυση της δικής μου ευθύνης για αυτό που νοιώθω....

Αν σε αυτό το σημείο βρεθούν και διασαφηνιστούν τα αίτια η επόμενη πράξη είναι ΠΩΣ θα βρεθεί τρόπος για να μειωθεί, ή να φύγει από τα συναισθήματα μου.

Δηλαδή πώς να βρεθεί λύση σε αυτό που βιώνω και να αρχίσω να νοιώθω καλά.

Όλα αυτά σημειώνονται για να μπορούν να ταξινομηθούν σε σειρά προτεραιότητας, να χωριστούν σε ομάδες σκέψης ή πράξης και να αποφασιστεί αν όλα αυτά μπορούν να γίνουν από εμάς ή θα αναζητήσουμε συμμάχους.

Αν όλα αυτά γίνουν και φύγει το αρνητικό μας συναίσθημα, το μόνο που μένει είναι σε κάποια άλλη στιγμή να κάνουμε ένα απολογισμό και εκτίμηση της κατάστασης για να μαζέψουμε εμπειρίες για τις επόμενες φορές.

Λίγα πράγματα και απλά. Για να νοιώθουμε καλύτερα..