Περνούμε την εποχή του κορονοϊού και τώρα του πολέμου.

Μαζί με όλες τις ταλαιπωρίες και τον φόβο της μόλυνσης και του θανάτου βιώσαμε και μοναδικές στιγμές απειλής και φόβου σε ένα σκοπευτήριο, όπου ο στόχος είμαστε εμείς και οι σφαίρες είναι οι ειδήσεις.. Και το παράδοξο είναι πως οι ψεύτικες σφαίρες κάνουν περισσότερη ζημιά από τις αληθινές.. Φαίνεται γδέρνουν πιο γερά τον εγκέφαλο και είναι πολύ δύσκολο κάποιος να πιστέψει πως μπορεί εύκολα να τις βγάλει.. από το μυαλό του..

Παρόλο που δεν είναι αποδεκτές, με βάση τις αρχές της ψυχικής άμυνας συνηθίσαμε να τις δεχόμαστε σιωπηλά σαν αληθινές, σκύβομε το κεφάλι και πηγαίνουμε σε άλλο σταθμό για να τις συγκρίνομε δήθεν, αναζητώντας την αλήθεια αλλά και πιο λίγη ένταση και προσδοκούμε για κάτι καλύτερο.

Και όταν τελειώσουν οι ειδήσεις και κάνουμε έλεγχο στα ποσοστά του στρες που συσσωρεύσαμε και πόσο πονοκέφαλο μας άφησε η άσκηση μας μπροστά στην τηλεόραση, βάζουμε ένα βαθμό από μέσα μας και χωρίς να το καταλάβουμε την επόμενη νύχτα είμαστε πάλι μπροστά στο κανάλι που πήρε την πιο χαμηλή βαθμολογία.

Είναι και αυτός ένας τρόπος αυτοάμυνας..

Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά αυτό που βιώνουμε.

Η ανησυχία που έχουμε είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη πράξη. Κάτι που μας κρατεί ζωντανούς και επικοινωνιακούς. Αν όμως η παρακολούθηση ειδήσεων μας κάνει να νοιώθουμε δυσφορία, τότε αυτό μας εμποδίζει να χαρούμε την ζωή μας...τότε υπάρχει πρόβλημα..

Πρόβλημα που θέλει την λύση του...

Η πρώτη προσπάθεια είναι να κατανοήσουμε από πού έρχεται το πρόβλημα;

• Μήπως είναι οι ειδήσεις που μας μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα;
• Μήπως είναι αυτές που απεικονίζουν τον ανθρώπινο πόνο;
• Μήπως είναι αυτές που διαχέουν τον φόβο για την ύπαρξη μας, και μας γεννούν ανασφάλειες, αβεβαιότητες για μας και για αγαπημένα μας πρόσωπα;

Και πολλά άλλα..

Όταν κάνουμε την διάγνωση προχωρούμε στην θεραπεία, ή καλύτερα στην πρόληψη...

Ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να δούμε από την αρχή είναι αν παρακολουθούμε τις ειδήσεις μόνοι μας ή στην παρουσία και κάποιου άλλου, ο οποίος επίσης τις παρακολουθεί μαζί μας.

Αυτό έχει πολλή σημασία.

Αν για παράδειγμα είμαστε μόνοι με διαφορετικό τρόπο βιώνουμε μια είδηση, την έκπληξη, τον φόβο, το άγχος, γιατί όλα περνούν από την δική μας σκέψη, στο μυαλό μας γίνονται εγκεφαλικές διασυνδέσεις με παρόμοιες καταστάσεις που είναι βαθιά καταγραμμένες στην μνήμη μας και χωρίς να το καταλάβουμε φορτωνόμαστε και τα παλιά μας βιώματα.

Για παράδειγμα, τώρα που παρακολουθούμε σκηνές πολέμου, εγκατάλειψης, φυγής, αδικίας, ταπείνωσης, όσοι ζήσαμε τις εμπειρίες του δικού μας πολέμου, ασυνείδητα μπορούμε να αντιληφθούμε πως τα μάτια μας δακρύζουν και απορούμε ποιος ψυχολογικός μηχανισμός υποκίνησε όλη αυτή την διαδικασία.

Το επόμενο βήμα είναι η ένταση του μελαγχολικού συναισθήματος, τα νεύρα, η ανησυχία και η πιθανή αϋπνία το βράδι, ο ανήσυχος ύπνος και πιθανόν και εφιάλτες ή όνειρα που μας φορτώνουν με ένταση και δεν μας ξεκουράζουν καθόλου...

Εάν έχουμε αντιληφθεί και είμαστε σίγουροι πως οι ειδήσεις δεν μας βοηθούν, αλλά θέλουμε πάλι να είμαστε ενήμεροι, μπορούνε να εγκαταλείψουμε την τηλεόραση και να αναζητήσουμε άλλες πηγές που είναι λιγότερο αγχογόνες. Αυτές μπορεί να είναι το ραδιόφωνο, γραπτές πηγές από άλλα ΜΜΕ και εφημερίδες...

Αν δεν μπορούμε να διακόψουμε τον τηλεοπτικό μας εθισμό, ας μειώσουμε για λίγο την ώρα παρακολούθησης.

Αν παρακολουθούμε μόνοι μας ας το κάνουμε μαζί με άλλα άτομα, μέλη της οικογένειας, φίλους ή στο καφενείο.. Η έκφραση συναισθημάτων, η συζήτηση κάποιων πραγμάτων που φέρνουν άγχος και φόβο και η πιθανή εκλογίκευση τους μέσα από τις κουβέντες, το αστείο και το γέλιο μπορεί να μας βοηθήσουν αυτά που είδαμε να μην είναι τόσο βλαβερά για την ψυχική μας υγεία.

Αν τελικά δούμε πως όλα τα πιο πάνω μέτρα δεν βοηθούν, τότε μπορούμε με μια ελαφριά πίεση του κουμπιού στο τηλεχειριστήριο να κλείσουμε την τηλεόραση και θα εκπλαγούμε πόσο θα απελευθερωθούμε από το άγχος και την δυσφορία...

Επίσης αν το άγχος υπάρχει να βρούμε τρόπο με ασκήσεις αναπνοής, στρέψιμο της προσοχής σε άλλα πράγματα, στον περίπατο και στο γέλιο, στην ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία για να μας απελευθερώσουν.

Τέλος πρέπει να αντιληφθούμε πως προέχει πάνω από όλα η διαφύλαξη της ψυχικής μας υγείας και άμα είμαστε καλά και δυνατοί θα μπορούμε να αντέξουμε και πιο αγχογόνες τηλεοπτικές ειδήσεις- και ψεύτικες και αληθινές...